KUPUMZIKA

03/03 In Rangala heeft Dagmar vandaag gekleurd in de autistenklas, daarna heeft ze nog geholpen bij tailering en het alfabet aan ze geleerd. Lindy heeft op de boysschool creative arts gegeven en daarmee gelijk de klas wat opgevrolijkt. En de voetjes kwamen van de vloer.. wat nou springtouwen is alleen voor meiden? Op de Nursery leefde de kinderen zich uit toen Jorine de klanken A, E, I, O en U tot woorden liet vormen. ‘’Wat een verzinsels kwamen daaruit’’. s’Middag is ze met Rachel bij het project gaan helpen, ze hebben de palen bewerkt en konden ondertussen bruin worden. Na stage zijn Lindy en Juul boodschappen gaan doen in Ugunja. Helaas was er terug geen matatu te bekennen dus zijn ze gaan lopen, in de hoop er onderweg een tegen te kunnen houden. Ze hebben 3 matatu’s voorbij zien komen. Propvol. Dus ze hebben een goede workout gehad door 1,5 uur naar huis te moeten lopen. Goooood Gals, zouden de Kenianen zeggen. Ondertussen hield Sascha in Kisumu op het Remand Home een spelletjes middag. Met oog op ‘’the Big Game’’ die ze binnekort zal houden. Staar-wedstrijdje was voor deze boefjes geen probleem, volhouders. Het andere spel liep minder leuk af, ze waren in 2 groepen verdeeld en de verliezers, zo’n 40 kinderen dus, moesten het allemaal afbetalen met een pak rammel. Als je al niet tegen je verlies kan, is dit nog eens dubbel op. Kimberley begon aan een volle stageweek op de Lutheran school. Het is heel erg wennen dat er zoveel gehandicapten rondlopen en je bijna niet met ze kan communiceren. Haar eerste indrukken? Ze trekken de hele dag door aan je, zien er soms wat smoezelig uit en op sommige kinderen zitten talloze vliegen. Maarrr, ze gaat nu gelukkig weer met plezier naar haar stage toe! In de avond viel in Kisumu voor het eerst voor langere periode de stroom uit. Ja, dat is schrikken, zo ineens in het donker, en helemaal als ze je dan óók nog eens laten schrikken.. bijna een hartverzakking voor Sascha! Terwijl de meiden met de auto om boodschappen gingen (ja, net alsof we in Nederland zijn) werd ik opgelapt door de buren. Genoeg drinken is en blijft een must.. dat was er even bij ingeschoten.

04/03 Op deze dag kwam er voor Amy bezoek bij Mama Ngina, een nieuwe student. Ze moest de Finse meid een rondleiding en uitleg geven. Dit deed ze, maar op haar eigen manier.. want inmiddels is het echt háár plekje geworden. Logisch, want veel om te delen is er namelijk niet. Op de Lutheran werd er een meisje teruggebracht van een vakantie bij haar ouders. Ze begint nu elke keer spontaan te huilen en zegt alleen nog maar dat ze achtervolgd word (terwijl ze voorheen gewoon praatte). In hemelsnaam, wat zou hier thuis gebeurd zijn? Waarschijnlijk gaan we er nooit achterkomen. Intussen bracht ik met Ineke een bezoek aan het Millimani Hospital en het Remand Home. s’Avond nodigde we Sammy uit om met ons uiteten te gaan. Hij had de hele dag vergaderd bij het Ministerie, over de tuktuk diensten binnen de stad Kisumu. Van enkel ’n Soda had hij trek gekregen in Ugali. We genoten bij Tammiez, tussen de locals, van een heerlijke kip die vers bereid was op de BBQ. Yummy. In Rangala gaf Dagmar artlessons op de Equator en was Juul hier vandaag ook aanwezig. Ze werkte verder aan haar opdracht en vond het fijn haar oude collega’s weer te zien. Op de Boysschool gaf Lindy gymles. Aan maarliefst.. één, twee, drie, vier klassen! Op de Nursery hield Jorine een middag vol sport en spel. Van springtouwen, tot kat en muis en van ballonnen tot voetballen. Wat een plezier. In de middag ging Juul met Rachel naar het project, op de weg richting Ugunja. Helda (oma) kende ze al dus was het nog gezellig ook. Ze hebben de raamkozijnen en palen geschilderd. Het begint er al super netjes uit te zien!

05/03 In Rangala stonden ze om 06.45 paraat, om naar de kerk te gaan voor Ash-Wednesday (begin van de oogst). Helaas was de buurvrouw weer niet eerlijk geweest, dus hadden ze nog ineens 2 uur over.. Het hele huis werd onderste boven gehaald door Jorine en Rachel en de stoelen werden ook nog eens extra afgepoetst. Deze namen ze namelijk mee naar de buitendienst. Gelukkig maar, want er waren maarliefst 1000 mensen aanwezig. Ze kwamen van heinde en verre. Het was een lange en saaie dienst in het Swahili. Tijd om in slaap te vallen was er niet, want af en toe kreeg je een koude klets in je nek (met een wc-borstel). Op het einde mochten ook de meiden naar voren, om een mooi as kruisje te halen. s’Middags allemaal terug naar stage. Jorine hielp Pauline een extra lesje mee, want Jaqueline (andere lerares) was plots vertrokken voor een 3 daagse cursus in Nairobi. Tja het kan allemaal. Dagmar gaf vandaag de kinderen met het Syndroom van Down les, en leerde ze in een nep winkeltje om te gaan met geld. Op het Babyhome werd er nog meer gebeden dan normaal. Later werd er ook nog een kindje binnengebracht. Juul moest haar vasthouden terwijl ze besprenkeld werd met water. Ze moest vooraan lopen (polonaise) terwijl de staff leden zongen en dansten. Zo ben je ineens mama.. want het kind was zojuist gedoopt, en Juul was tot moeder uitgeroepen. Bijzonder moment voor haar. Sammy was in Kisumu precies op tijd, wonder voor een Keniaan! Amy ging vandaag met Kimberley naar stage. Meteen toen ze de gate in liep pakte iemand haar vast en trok zijn broek uit. ‘’Naaktlopers’’ want ze had geen idee wat hij bedoelde. Amy vond het maar eng, al die kinderen je zo vastpakken of je tas willen hebben. Ze kregen een rondleiding en ze keek op, ze hebben zelfs computers, 11 computers en wifi! Ze vulde hun middag in de Handenarbeid en Houtbewerking klassen. In de Special Class hadden ze nog een flinke discussie want deze leraar bleef zeggen dat ze rijk waren. Zelfs toen ze het ontkracht hadden. Sascha vertrok met 11 kinderen in een busje naar de rechtzaal. Hier begon de staff driftig te tellen en knepen ze hem. Ze hadden vandaag 12 zaken? Één ontsnapt? Gelukkig lette Sascha wel goed op, en na een telefoontje bleek inderdaad #12 nog ‘thuis’ te zitten. Alle rechtzaken waren in het Engels, dus wat er Swahili werd gesproken werd vertaald. Zo kon Sascha goed meeluisteren. Het kleine mannetje Wycliff met z’n mooie verhaal bleek toch te hebben gelogen. Met slechts 6 levensjaren, blijkt hij iemand te hebben omgelegd. Achter hoeveel meer leugens zou ze nog komen? Na een middag in de rechtbank was ze heel wat wijzer geworden. Ook kreeg ze nog mee hoe 21 jongens 8 maanden opgelegd kregen, omdat ze een politiebureau en agenten in elkaar hadden getrapt. Zelf heb ik meegelopen in het Millimani Hospital, nadat Mildreth hier recent geopereerd is. Kleinschalig ziekenhuis met een bedcapaciteit van 24. Het mortuarium was leeg, waar gister een jongen man van midden 30 heen werd gereden; overleden aan onbehandelde AIDS. Labourward was leeg en ook de operatiezaal was leeg. Het is hier hollen of stilstaan, maar ondanks dat het een rustige dag was, genoeg te doen. Medicijnen delen, wonden verzorgd, operatiekamer geinspecteerd, antibiotica’s bereid, geassisteerd bij een Lumbaal Punctie en ga zo maar door. Na een shift van 10 uur huiswaarts gekeerd en met z’n alle gegeten.

06/03 Vroeg een berichtje van Amy ontvangen dat de kinderen bij Mama Ngina zich flink aan het uitsloven waren. Hard en duidelijk zingen en 4 uur lang teksten leren. Waarom? Ze zeggen dat de President er morgen komt! De staff wist van niks en Francis, de baas, was vandaag niet aanwezig. Bij Sascha op stage was het tijd om met de officiele spellen te beginnen. Een parcours voor waterdragers was het eerste spel. Veel hoofden werden gestoten, mensen gleeen uit (want het had geregend) maar ze genoten! De verliezers werden dit keer gelukkig niet geslagen. Ook deelde ze 98 armbanden uit, gekocht op de Masai Markt. Allemaal een grote big smile op hun gezien. Maar niet veel later.. hadden de oudere jongens wel 10 armbanden om en de kleintjes niks?! Ze hadden een dealtje gesloten. Wanneer ze hun bandje af zouden geven werden ze niet meer geslagen. Lachwekkend. In Rangala gaf Lindy de jongens gymles. s’Middags was er geen leraar meer te bekennen en was het een drukte van jewelste. Maar, ze kreeg ze stil. Ze sprak gewoon in het Nederlands, en dat wilde de jongens wel verstaan. Wat een gekke taal! Dagmar hielp 1 op 1 de kinderen met het schrijven van hun namen en hield later nog 2 voetbaltoornooien. Het was een erg fanatiek, maar leuk potje voetbal. Jorine probeerde na de lunch pauze de kinderen tot bedaren te brengen, lastig zonder aanwezige teacher. Ze spraken alleen Swahili en Pauline had haar 2 jarig dochtertje ook maar achter gelaten. Zelf moest ze naar het ziekenhuis. Ze heeft ze 3D kaarten laten maken en huiswerk opgegeven. Aan het einde van de dag begon ze het klaslokaal te poetsen, met een roe. Ze heeft opeens veel respect voor mensen die dat dagelijks doen! In de middag gaf ze fruithapjes bij het Babyhome, maar uiteindelijk zat ze naar eigen zeggen zelf meer onder de prut. Rachel en Juul brachten hun tijd ‘nutteloos’ door het in het ziekenhuis van Siaya Country Hospital. Ze waakte over een kindje van 3 weken en 3 maanden oud. Na 5 uur waren ze een stap verder, en werden de kleintjes opgenomen. Wat een lange dag! Al dat wachten, we denken er aan gewend te raken, maar als het zooo lang duurt.. blijven we toch echt (ongeduldige) Nederlanders!

07/03 In Rangala pakte de meiden de bus richitng Kisumu, terwijl wij naar de gevangenis reden. Een kijkje binnen de tralies, dat wilde ze wel eens beleven. Deze jail staat midden in een dorpje, een slimme bouw.. We werden netjes binnen gelaten door de wachters met grote geweren en moesten uiteindelijk wachten. Eerst moesten we Ms. Sulu ontmoette, de baas. Deze grote vrouw, was hier totaal niet misplaatst. Al snel kregen we te horen dat de meiden niet naar binnen mochten. Ze moesten toestemming hebben vanuit Nairobi, anders ging het ‘feest’ niet door. Gelukkig wilde ze wel de brandende vragen beantwoorden, ofja de meeste. We bevonden ons in de vrouwen gevangenis, waar enkel vrouwen mogen werken. Gelijkheid. De gevangene lopen in zwart wit gestreepte jurken, zoals in Amerikaanse films. De ene nog jonger dan de andere, en de andere nog ouder dan de andere. Sommige zijn hier maar voor licht vergrijp en blijven 1 week. Andere zijn echte criminelen en hebben 30 jaar tot levenslang. De icoontjes op hun jurken verhulde hun misdaad, alleen konden wij daar 123 niet achterkomen. Iedere kleur, z’n eigen verhaal. Rood voor moord? Het compound zag er zwaar beveiligd en schoon uit.. de vrouwen werken de hele dag door, water halen, op het land werken enz. Ze slapen in kleine dormitory’s al dan niet met hun kinderen. Kinderen? Ja.. als de vrouwen zwanger zijn en hier terecht komen, bevallen ze in de gevangenis. De kleintjes blijven tot hun 3e levensjaar en gaan overdag naar de daycare. Wat een goede jeugd heb je dan. Na dit bezoek zijn we naar Kiboko bay gereden. Er werd ontbeten en .. gebakken. Amy maar vooral Kimberley zijn mooie kreeftjes geworden. Met de koude wind vanuit het Lake Victoria ging het snel. In Kisumu was de kapsalon weer voor geopend, dit keer werden de haren niet geknipt maar geverfd. Op een vindingrijke manier, want verfkwasten waren niet voor handen. s’Avonds hebben we met z’n alle bij Olé gegeten en een goed gevulde doggybag mee naar huis genomen. Later werd er een dansje gewaagd in Samba en Signature.

08/03 Op deze zaterdag vertrokken Juul, Dagmar, Rachel en ik naar Kukumba. Een plaats net buiten Kisumu. Juul had laatst Zuster Maurice Maikel leren kennen, die een weeshuis aan het oprichten was. We waren uitgenodigd om te komen kijken. Na een flinke rit met de tuktuk arriveerde we bij St. Mary Magdalena, Oasis of Peace. Een prachtig ruim compound, wat nog een beetje in puin lag. Ze zijn alles nog aan het bouwen en afwerken, maar ze hopen binnenkort open te kunnen gaan. We kregen een rondleiding door de Nursery klassen en het convent (huis van de nonnen). De jonge zuster van 35 vertelde met trots over de lopende projecten die al bezig zijn van maandag tot vrijdag. Er komen dan een hoop kinderen om naar school te gaan, maar ook als dagopvang. Daarnaast besteden ze hier ook aandacht aan de oudere mens, rouwverwerking, aandacht enz. En inmiddels wachten er 100 kinderen bij de familieleden om hier te mogen komen wonen. Maar, deze weesjes moeten nog even geduld hebben. Juul overhandigde gesponsorde kleding en ondertussen mochten we een uitgebreide lunch nuttigen. Rijst, chapati, aardappelen, lever, fruit etc. Het was even slikken.. maar ’t smaakte ‘heerlijk’. De andere meiden zijn naar de Masai markt geweest en hebben geluncht bij Mon Ami. s’Avonds hebben ze een film in de bioscoop gekeken en zijn sommige nog even bij Signature gaan kijken.

09/03 Vertrokken wat meiden naar de zondags (Kibuye) markt, ze waren alleen al snel terug thuis. Niet dat ze er niets hebben, maar het was zó warm. Gauw een duik nemen in het zwembad dan maar.. terwijl de andere meiden boodschappen gingen doen en terug naar Rangala vertrokken. s’Avonds met z’n 3e bij Al Noor gegeten, iets van een plaatselijke cafetaria, voor Hindoe’s.. maar het smaakte prima! Daarna gaan poolen in Signature en door Dj Tibz naar huis gebracht, één van de beroemdste discjockeys op het moment in Kenia!

10/03 In Rangala gaf Jorine de hele dag les, samen met Pauline. Vandaag stonden rekensommen op het menu. Plus en min. Alleen gooi ze niet door elkaar, dan raken ze helemaal in de war. Ook leerde ze soorten fruit schrijven/tekenen en kregen ze natuurlijk huiswerk mee. Bij het Babyhome waren Lindy en Juul samen aan het werk, en hielp Jorine uiteindelijk ook nog mee. Ze leert één kindje lopen uit de Babyroom, en gaat met kleine stapjes vooruit. s’Avond keken de meiden gezellig de film ‘’Alles is Familie’’. In Kisumu vertrokken de meiden weer naar stage toe. Vandaag liep Kimberley een dagje met Amy mee, bij Mama Ngina. Ze moesten namelijk met een aantal kinderen naar het Lumumba health centre. De ene kreeg een prik, en de andere waren er voor check-ups (groeiachterstand) etc. In de middag zijn ze met wat weeskinderen naar de Game Hall in de Nakumatt (grote supermarkt) geweest. Wat hadden de kinderen een plezier, daar in de botsauto’s. In het Remand Home bij Sascha kwam ze erachter dat haar lievelings meid naar huis was gekeerd. Flavia, een bijzonder kind, zal daar erg gemist worden. Ook zag ze met lede ogen aan hoe (bijna) 100 kinderen op de grond moesten gaan liggen.. en flink geslagen werden. Waarom? Ogle, een van de kinderen, was ontsnapt. Daarbij was hij geholpen door 2 andere, en die daders, wilde ze door middel van pijn te pakken krijgen. Uiteindelijk hebben onschuldige kinderen zich aangegeven, zodat het slaan op zou houden. Het gehuil van ze ging door merg en been.. normaal huilen ze nooit, en zijn ze zo hard voor hunzelf. Maar als er iemand op je blijft inslaan, met rubberen harde banden, dan is de pijn niet meer te houden. Zelfs Susan, de manager die tegen slaan is, stond nu toe te kijken. Ogle heeft zich na het tellen (3x per dag wordt de hele groep geteld) op laten sluiten in de keuken. s’Nachts is hij hierdoor ontsnapt, omdat er een gat in het raam zit. Dit mannetje heeft zich er gewoon doorheen gewurmd. Anyway, op deze maandag miste Sascha opeens haar lievelings meisje & jongen. En, s’Middags is ze ziek naar huis vertrokken. Een dag om héél snel te vergeten. Rachel en ik vertrokken vroeg in de ochtend met Sammy naar Kakamega. Zijn tank volgegooid met benzine, voor een lange tuktuk rit, maar door de muziek en het leven op staat was het goed te doen. Eenmaal aangekomen bij het Sabatia Eye Hospital kreeg hij nummer 149. En niet veel later had iemand nummer 179 te pakken.. zou het echt op volgorde gaan? Eenmaal bij de receptie werd nummer 91 omgeroepen. Serieus? Bijna 60 wachtende voor ons. Een geluk bij een ongeluk dat Kenia nog corrupt is. Even betalen bij Lipa Hapa, en we zouden door mogen lopen naar de oogspecialist. Binnen 5 minuten waren we aan de beurt, en hadden we heel even het lak aan alle andere. Op het moment voelde we ons blank, nog blanker als normaal. Maar, Sammy was daardoor snel aan de beurt en anders zouden we om 3 uur (zonder pardon) weg worden gestuurd. Zijn zicht was nog prima, maar die dikke bobbel, die over zijn iris aan het groeien was.. moest echt zijn oog uit. Hij schrok, toen hij hoorde dat hij geopereerd moest worden, maar wat wil je? Na 2 jaar wachten. Na ruim 3 uur aftellen op de klok, mocht hij eindelijk omkleden in zijn OK kleding en naar binnen. Na nog een aantal uren wachten was hij klaar om naar huis te gaan. Werken mocht hij echter niet, dus had hij zijn vriend Maurice laten komen. Voor het eerst zat Sammy achterin zijn eigen tuktuk. De pijn was nu dragelijk, maar de ingreep, was zelfs voor deze Keniaan (met allemaal een mega hoge pijngrens) erg pijnlijk geweest. Naalden en messen in je ogen.. vaak als er een stofje in zit wordt je al gek. Ook zijn rechteroog viel in de tuktuk dicht, lala salama. Laten we hopen dat de kreet van het ziekenhuis ‘’We treat, He heals’’ op gaat. In ieder geval, sponsors, dankzij jullie is hij eindelijk geopereerd en is de kans vele male kleiner dat hij blind zal raken!! Terug in Kisumu even een hapje ergens gegeten en op tijd gaan slapen.

11/03 In Kisumu verliep op de Lutheran en bij Mama Ngina alles prima. Bij Panda’s Paradise lag Sascha ziek in haar bed. Een wel hele rustige dag dus. s’Avonds was het volgens tuktuk driver Collins ‘’bosses day’’ want we gingen even samen naar Signature voor de Karaoke en Salsa avond. Het leek wel weekend, zo druk voor een doordeweekse dag! In Rangala brak deze ochtend volgens Jorine de pleuris uit. Géén water!!! Of te wel geen douche, niet je tanden kunnen poetsen geen thee enz. Gelukkig kon de zuster snel regelen dat er een nieuwe tap kwam, dus konden de meiden niet veel later naar stage toe. In de middag vroeg Jorine toestemming aan Pauline om watergevecht te houden met de kids. Ze vond de ballonnen er al zo klein uitzien en je kon ze ook niet opblazen? Na 100 waterbommen te hebben gemaakt was het waterfestijn begonnen. Sommige lieten hem vallen, andere wilde hem niet gooien en nog andere.. schoten erop los! Na allemaal opgedroogd te zijn was het tijd om de keeltjes te smeren. Het ABC lied, de wielen van de bus en natuurlijk hoofd, schouders, knie en teen werd ten gehore gebracht. s’Avonds smulde ze van een lekkere paste met veel groente en kip.. eigenlijk genoeg voor het hele weeshuis. De Film die later op de avond gedraaid werd was ‘’Les Miserables’’.

12/03 In Rangala was het in de Nursery tijd om de fruitstukken van maandag te herinneren. Wat was ook alweer een Strawberry? Later vlogen er allerlei vliegtuigjes van vouwpapier in de lucht en was het alweer tijd om in het babyhome te helpen. In de avond liet Lindy haar kookkunsten weer zien! Yummy. In Kisumu maakte Kimberley voor het eerst van heel dichtbij een epileptische aanval mee. Het meisje naast haar viel van de bank, en maakte daardoor een koprol. De spasme trok heel haar hoofd omhoog, haar ogen stonden wijd open, haar hele lichaam begon te shaken en het kwijl liep langs haar heen. Klinkt als een tonisch-clonische aanval. Anti epileptica gebruiken ze hier niet, in plaats daarvan kreeg ze een paar schoenen onder haar hoofd gelegd, zodat ze deze niet zou bezeren. Een indrukwekkend moment waarbij je machteloos toekijkt. Vroeg in de ochtend Sascha, tegen beter weten in, meegenomen naar Dr. Allihboy in het Aga Khan Hospital. Niets binnen kunnen houden in een warm land als dit, kan niet goed zijn voor een mens. Vitale functies waren gelukkig goed, maar andere symptomen duidde al snel op Dehydration (uitdroging). Een nieuw dosier werd voor Mevr. Maas aangemaakt en het polsbandje werd geschreven. Minimaal voor 24 uur zou ze opgenomen moeten worden.. In goed overleg haar mee naar huis genomen, om het zelf te doen. Ofja, na 5 uur, want het zou Kenia niet zijn als het snel zou gaan. Consulten betalen, meerdere pogingen om een venflon te prikken, bloed prikken en buizen zelf wegbrengen, infuus in laten lopen, labresultaten opvragen, terug naar de dokter, receptje hier, pilletje daar. Gelukkig zijn er geen andere diagnoses uitgekomen. Slechts 11 bonnetjes verder konden we terug naar huis. Provisorisch zelf een infuusstandaard gemaakt van haar klamboe en s’Avonds pizza gehaald bij Buddy’s, deze bleef er gelukkig wel in!

13/03 Op deze dag samen met Millicent en Rachel opzoek gegaan naar nieuwe stageplekken. Under the Church Nursery viel snel af, spraken alleen maar Swahili. En het Star Hospital had ook geen voorkeur. Gelukkig nu wel onderhandelingen lopen voor 3 nieuwe plekken! Keep our fingers crossed*

14/03 Vandaag kwam in Kisumu Sammy op visite. Zijn oog ziet er prima uit, alleen nog wat rood! Hij blijft druppelen en zalven, dus gaat helemaal goedkomen. Volgende week nog één controle en dan hopen dat alles goed is. We deden nog een poging om aan het zwembad te liggen, maar tevergeefs. Het regenseizoen is officieel begonnen en de muggen komen steeds eerder.. geen pretje dus!

15/03 In Rangala vertrokken de meiden met Consolata richting Busia. Hier hebben ze heerlijk in een 3 sterren restaurant gegeten. In Kisumu vertrokken we op tijd naar de Masai Markt, met nog maar 17 dagen op de teller moeten de laatste aankopen natuurlijk wel gedaan worden! Monsters in ons buik hunkerde naar pizza, dus schoven we aan bij the Vic Hotel. Voor ons zat een Nederlands stel, met een donker mannetje. Hoe Westers we dan ook wel niet zijn hé.. luxe kinderwagen mee, slabje om, mooie kleding (zonder gaten) aan. Adoptie, zeker een goed iets, maar ook erggg lastig om ‘zomaar’ als 2 volwassene met een jong kind te connecten. Aan het einde van de middag vertrokken we richting Dunga Hill Camp, hier zou de ‘Second Sunset Session’ plaatsvinden. Helaas was er een groot deel van de avond gecanceld (live music/musical acts) door het weer. Gelukkig verpestte de regen de zonsondergang niet, hij was juist extra mooi met al die wolken! Onder een grote cactus boom, uitkijken over Lake Victoria naar een oranje Sunset (zoals in de Lion King). Wauw. Na een lekker kippetje op te hebben gegeten besloten we huiswaarts te keren. Sammy kwam ons ophalen, het was vandaag zijn eerste werkdag weer. In de middag had hij echter iets minder leuks te doen, een begrafenis. Recent belde hem een vriend, dat het huis van zijn moeder was afgebrand. Hij besloot er heen te gaan, met matras en al op een picki picki (motor), waarna hij een hartaanval kreeg. Deze jonge man van 40 is gestorven en was goed bekend in Kisumu. Hij was de bewaker bij Pandipieri. Het was schijnbaar een drukte van jewerlste op de begrafenis. Familie, vrienden, collega’s, tuktuk en picki picki drivers.. ze waren er allemaal om hem te eren. Later brachten Sascha, Rachel en ik nog een bezoekje aan Signature. We ontmoette nog talloze nieuwe blanken, die hier 5 maanden blijven om vrijwilligerswerk te doen. Anyway, het mannelijk testosteron was deze avond vele male hoger dan normaal, dus besloten we het niet laat te maken. Al dat ongewenst gefrunik aan je lijf, zelfs van Dj Davy Ranks.

16/03 De meiden hebben vandaag gezwommen met Andrew (zoontje van Sammy) terwijl Rachel ziek (luchtwegen) op bed lag. Morgen maar weer een bezoekje brengen aan Dr. Allihboy.. 13 begin in ieder geval steeds meer een ongeluksgetal te worden. s’Avonds pizza voor dr gehaald bij Green Garden. Dat hoort er nu eenmaal bij als je ziek bent (en een pizzamonster in je buik hebt)..

Kwaheri, vanuit regenachtig Kenia!