ZIEKENHUIS VAN BINNEN

Kenia kent overheidsziekenhuizen en particuliere ziekenhuizen. Deze laatste categorie wordt (bijna) uitsluitend bezocht door mensen met een portemonnee … voor diegenen die dat niet hebben is een behandeling nauwelijks te financieren. Toch proberen patiënten in grote nood hier alsnog hun laatste heil nog te halen; soms is het voor hen te laat en blijven ze met een hoge rekening achter.
Als je de rekening niet betaalt krijg je je overleden dierbare niet mee naar huis. Die ligt dan in een soort mortuarium totdat de familie het geld bijeen ge”fund” heeft door middel van een harmambee. Een bijeenkomst waarvoor je alle bekenden uitnodigt om een donatie te doen: het gaat soms bij opbod: je naam wordt genoemd en het bedrag wat je geeft. Daar willen anderen dan niet voor onder doen en geven weer een hoger bedrag. Je zou het een soort verzekering kunnen noemen. Iedereen draagt bij om andermans leed – financieel – te verzachten …
Zo was er vorig jaar een vrouw die een kindje ter wereld bracht via een keizersnee. Omdat ze geen geld had mocht ze haar kleintje niet mee naar huis nemen: eerst de rekening betalen…. Een harmabee bracht uitkomst zodat zij binnen enkele dagen met haar dochter herenigd werd.

Deze week was ik met één van de studenten in het ziekenhuis.
Als je in de wachtkamer komt wordt je direct uitgenodigd om de rekening van de arts vooraf te betalen: ongetwijfeld kent deze vooruitbetaling een historie.
We betalen 20 euro voor een visite. Komen weer in de wachtkamer terecht. Zijn vrij snel aan de beurt. Bloedonderzoek: eerst betalen, dan prikken, dan 1 uur wachten en vervolgens krijgen we de uitslag. We wachten in het restaurant van het ziekenhuis.
Tussen de tafels door lopen kippen; het menu voor die middag bestaat uit kip, bonen, en rijst. De kip verdwijnt achter de rijst, m.a.w. een berg rijst en een klein stukje kip. Terwijl de levende kip tussen de tafels doorfladdert.
Een heel bord eten voor € 1,50. Als we na een uur aan de beurt zijn, is de uitslag van de bloedtest nog niet doorgegeven. Of we die even willen ophalen: maar natuurlijk zeggen we met een glimlach. Opnieuw wachten bij het laboratorium, opnieuw wachten bij de arts voor de uitslag …. Al met al een bezoekje van ruim 4 uur.

Tijdens het wachten werd ik aangesproken door een dame met een formulier in haar hand. Of ik haar dochter kan sponsoren … zij heeft zelf onvoldoende geld om het schoolgeld op te brengen is haar verhaal. Als ik op het formulier kijk zie ik sponsorbedragen met daarachter de naam van degene die gesponsord heeft. Veelal bedragen van 10 cent. Ik vind het haast genant om meer te geven…

Ik blijf me telkens opnieuw verbazen in dit land ….
Ik krijg er steeds meer waardering voor …