Stageweek twee en drie Kisumu

Linda en Angela vs. de bevalling
In Rang’ala hebben Risha en Danielle al een bevalling van het mooie baby’tje Elviera Lisha mogen bewonderen en natuurlijk kriebelt het dan bij alle anderen. De keuze was voor Linda en Angela dan ook zo gemaakt toen er om half vijf een telefoontje kwam van Milou dat er een bevalling aan zat te komen: op naar het ziekenhuis!
Daar stonden ze dan, met zijn viertjes met grote ogen te kijken naar een natuurlijke bevalling. Geduw en getrek aan de patient is heel normaal. Het is nog steeds wennen dat de man er niet bij hoort te zijn maar dat maakt het wel mogelijk dat wij er allemaal bij zijn, prachtig!
Een prachtig baby’tje werd geboren, na een soepele bevalling maar bij de nageboorte ging het mis. Niet met de vrouw of met de baby maar met onze kanjer Linda. Het werd allemaal even teveel en het verlaten van de kamer en zitten op de trap was nodig om even bij te komen. Risha haar primaire reactie was om Linda’s hoofd hardhandig tussen haar benen te duwen om weer wat kleur in haar gezicht te krijgen haha. Het is ook niet niks om dat allemaal te zien en er volgde dan ook snel dat zij er zelf allemaal nog wel een paar jaar mee wilden wachten.
Helemaal een paar dagen later toen er weer een bevalling was in het ziekenhuis die verre van soepel verliep. Gelukkig ook hier, alles in orde met moeder en kind maar zelf eraan beginnen is er hier nog even niet bij.

Mijn stageweek…
Ik ben zelf bij alle stageplaatsen een dagje mee gaan lopen om te kijken hoe iedereen het doet en wat ze doen. Mijn stageweek begon bij New Nyanza hospital waar Danielle mij onverbiddelijk meteen aan het werk zette. Ik heb in totaal denk ik 2.000 pillen geteld en in zakjes gedaan terwijl ik keek naar Danielle die de patiënten hielp. Het valt me dan op dat het Engels niveau echt vooruit is gegaan, top! Ze kan al de patiënten zelf opzoeken in de computer en de medicijnen bijna allemaal uitdelen en vertellen wat het inname advies is.

Mijn tweede stagedag was bij Millimani Hospital, dus met Risha en Milou mee. De dag begon met een patiëntenronde en daarna een gesprekje met Eunice (de begeleider vanuit het ziekenhuis). Zij vertelde vol lof over Risha en Milou, over wat ze allemaal doen en wat ze al hebben geleerd.
Een onrustige ochtend in het ziekenhuis volgde, niet zozeer omdat het nu heel druk was maar één patient heeft de hele ward op zijn kop gezet. Zij is gediagnosticeerd met severe malaria die is doorgedrongen tot de hersenen. In eerste instantie dacht ik dat ze thuishoorde op een afdeling voor geestelijk gehandicapten maar achteraf bleek dat de malaria haar zodanig erg had aangetast dat ze niet meer zichzelf was. Op een gegeven moment stond ze met een stoel in haar handen te dreigen om die naar de watchmen te gooien, spannende dag in het ziekenhuis! Tijdens het geven van de spuit (om rustig te worden) hielden Risha en Milou haar vast en riep zij dat wij engelen waren die haar kwamen halen. Gelukkig ook hier een happy end want ze is met haar man gezond vertrokken naar huis.

Daarna was Mama N’gina aan de beurt en hier heb ik meegekeken met Linda en Angela in de klas. Linda staat deze week in de oudste klas en Angela in de middelste klas en wat zijn die klassen een uitdaging. De klassen zijn klein wat het makkelijker maakt maar dan nog wil ik hier mijn respect noteren voor Linda en Angela want makkelijk is het niet. Met kinderen die niet allemaal even goed Engels spreken en heel druk zijn toch proberen om iets te leren en dat lukt ze goed!
Bij een oefening moest een kindje opnoemen dat gras de kleur groen is. Als dit niet lijkt te lukken dan hup, kindje mee naar buiten om gras te laten zien en ja hoor dan komt alles helemaal goed.
In Kenia moet je je creativiteit benutten als het gaat om les geven en het is leuk om te zien hoe ze dit doen!

De stageplaatsen in Kisumu zijn natuurlijk anders dan dat ze gewend zijn in Nederland maar ik moet zeggen: ze doen het allemaal heel goed!

De vrije tijd die er is brengen we onder andere door aan het zwembad maar ook bij de welbekende Masai Markt. Met tassen vol komen we weer terug en dan denk ik al aan de koffers voor de terugvlucht want…. Gaat dat wel lukken?

Groetjes uit Kisumu