Hereniging in Kenia
Door: Ans en Tom
17 Mei 2010 | Kenia, Kisumu
“Lady’s and Gentlemen, welcome at Jomo Kenyatta International Airport. Welcome in Kenya”. Visum in paspoort, rugzakken van de band, daar zijn we weer. Met veel geluk kunnen we nog mee met de vertraagde binnenlandse vlucht van 8 uur. We hoeven nu niet te wachten tot 5 uur ‘s-middags. Da’s boffen. Rond 10 uur landen we in Kisumu. Naast het karretje met onze baggage liep een vrouw wat gillend onze richting uit. Een man sleepte een meters lange python achter zich aan. Net gevangen/gespiest in het gras langs de startbaan. (gelukkig moesten we landen) Al stuiptrekkend werd hij langs een busje gelegd. Een ruim 3,5 meter lang en dij-dik. Voor $100,= konden we z’n vel kopen. Nee, dank je, we hebben al schoenen en een tas.
We bellen Sammy en een half uurtje later zitten we bij te kletsen onder het genot van een ijskoude cola. En dan opweg naar de studenten in het guesthouse Panda Paradise, want dat is de nieuwe naam van ons vertrouwde plekje geworden. Onderweg moesten we nog langs het Aga Khan ziekenhuis om een student op te halen die voor controle daar geweest is ivm een verzwikte enkel. En daar troffen we ook Millicent (de Keniaanse coach) aan. Een emotioneel weerzien.
Bij het guesthouse aangekomen waren er natuurlijk ook de bekende gezichten en een enthousiaste begroeting. Onze tassen snel gedumpt en wat boodschappen gehaald bij Tuskys. Ach, daar rondlopend kreeg je het idee niet weggeweest te zijn.
Terug in het guesthouse ontmoetten we 2 andere studenten die een lunchbreak hadden van hun stage. ‘s-Middags ontmoetten we de 4e stagiaire. Op het einde van de middag kwam Corry (de reisleidster en coach van de eerste dagen) vanuit het platteland aan met Consolata (de 2e Keniaanse coach). Aangezien we haar gaan aflossen moesten er natuurlijk veel zaken besproken worden die zij al had gedaan en welke wij nog moesten doen.
De volgende dag wat geacclimatiseerd en ‘s-avond met Corry en Mariette (rechter hand van Corry’s stichting Baja) tijdens een diner afscheid genomen van hen. De volgende ochtend vroeg vertrokken zij naar Nairobi. Met z’n allen nog om 7 uur uitgezwaaid en weg waren ze!!
Vrijdag met de Acaciabus naar Rangala. De andere studenten komen voor het weekend naar Kisumu en wij halen ze op. Ook daar natuurlijk bekende gezichten en een enthousiast onthaal. In het guesthouse zaten de studenten gezamelijk in de huiskamer. Drie hadden hun haar al in laten vlechten en het laatste slachtoffer werd door de plaatselijke kapster “geholpen”. En zo te zien blijkt het oude en wijze spreekwoord “wie mooi wil zijn, moet pijn lijden” nog steeds waar te zijn.
Zr Henrietta zouden we pas de volgende ochtend ontmoeten en ook die ontmoeting was vertrouwd.
We bleven daar een nachtje slapen en besloten de wekker niet te zetten. Immers, de vertrouwde haan zal ons toch wel wakker maken. Dus toch verslapen!! Wat blijkt, het arme beest heeft onze afwezigheid niet overleefd. Ach…………………….. Wat vinden wij dat erg ;-)
De plaatsen in de bus naar Kisumu werden gereserveerd en na een half uurtje in de hete zon gestaan te hebben zagen we het blauw/witte gevaarte de heuvel af komen rijden. Na een vlotte rit, ondanks de steeds slechter wordende weg, draaide de bus het centrum in. Op slechts 2 km van het busstation verwijderd sloeg de motor af. Aangezien de weg omhoog liep, liet de chauffeur de bus achteruit rollen om hem te starten. Dat lukte niet met als gevolg dat we midden op een druk kruispunt tot stilstand kwamen. Het overige verkeer trok zich daar niet veel van aan. Over, onder, achter en voor de bus langs stoven de tuktuks, brommer en ander gemotoriseerd verkeer langs. Na de bus gedraaid te hebben kon hij vooruit naar beneden rijden en ja hoor, de motor sloeg aan en 5 minuten later waren we op de plaats van bestemming.
We gingen nog wat boodschappen halen en sommige studenten shoppen op de Masai Market. Even later waren we allemaal bij elkaar in het guesthouse.
‘s-Avonds gezellig met z’n allen uit eten geweest. De studenten hadden nog een gaatje over voor wat lekkers bij de Laughing Buddha en gingen daarna nog uit. Wij vonden het welletjes en zochten ons bedje op. Rond 00.00 uur was iedereen weer thuis.
Zondagochtend werd er rustig opgestart. Rond de middag troffen we enkele studenten aan met grote bossen haar, wat eerst mooi ingevlochten was. Het bleek toch erg veel te irriteren dus moesten de vlechten met nephaar er al weer uit. ‘s-Middags gingen de studenten uit Rangala weer terug. Eerst boodschappen halen. Ondertussen zorgden wij voor plaatsen in de bus. Maar goed ook, want het was ontzettend druk. Gelukkig had de bus een imperial, zodat de overige passagiers hun spullen op het dak kwijt konden, want de studenten hadden binnen in de rekken alle ruimte nodig voor hun plastic tassen met levensmiddelen en………?? Rond 4 uur zwaaiden we ze uit.
Weer terug in het guesthouse keken we onder het geluid van donder, bliksem en gezoem van de muggen met een goed gevoel terug op onze hereniging in Kenia.
We bellen Sammy en een half uurtje later zitten we bij te kletsen onder het genot van een ijskoude cola. En dan opweg naar de studenten in het guesthouse Panda Paradise, want dat is de nieuwe naam van ons vertrouwde plekje geworden. Onderweg moesten we nog langs het Aga Khan ziekenhuis om een student op te halen die voor controle daar geweest is ivm een verzwikte enkel. En daar troffen we ook Millicent (de Keniaanse coach) aan. Een emotioneel weerzien.
Bij het guesthouse aangekomen waren er natuurlijk ook de bekende gezichten en een enthousiaste begroeting. Onze tassen snel gedumpt en wat boodschappen gehaald bij Tuskys. Ach, daar rondlopend kreeg je het idee niet weggeweest te zijn.
Terug in het guesthouse ontmoetten we 2 andere studenten die een lunchbreak hadden van hun stage. ‘s-Middags ontmoetten we de 4e stagiaire. Op het einde van de middag kwam Corry (de reisleidster en coach van de eerste dagen) vanuit het platteland aan met Consolata (de 2e Keniaanse coach). Aangezien we haar gaan aflossen moesten er natuurlijk veel zaken besproken worden die zij al had gedaan en welke wij nog moesten doen.
De volgende dag wat geacclimatiseerd en ‘s-avond met Corry en Mariette (rechter hand van Corry’s stichting Baja) tijdens een diner afscheid genomen van hen. De volgende ochtend vroeg vertrokken zij naar Nairobi. Met z’n allen nog om 7 uur uitgezwaaid en weg waren ze!!
Vrijdag met de Acaciabus naar Rangala. De andere studenten komen voor het weekend naar Kisumu en wij halen ze op. Ook daar natuurlijk bekende gezichten en een enthousiast onthaal. In het guesthouse zaten de studenten gezamelijk in de huiskamer. Drie hadden hun haar al in laten vlechten en het laatste slachtoffer werd door de plaatselijke kapster “geholpen”. En zo te zien blijkt het oude en wijze spreekwoord “wie mooi wil zijn, moet pijn lijden” nog steeds waar te zijn.
Zr Henrietta zouden we pas de volgende ochtend ontmoeten en ook die ontmoeting was vertrouwd.
We bleven daar een nachtje slapen en besloten de wekker niet te zetten. Immers, de vertrouwde haan zal ons toch wel wakker maken. Dus toch verslapen!! Wat blijkt, het arme beest heeft onze afwezigheid niet overleefd. Ach…………………….. Wat vinden wij dat erg ;-)
De plaatsen in de bus naar Kisumu werden gereserveerd en na een half uurtje in de hete zon gestaan te hebben zagen we het blauw/witte gevaarte de heuvel af komen rijden. Na een vlotte rit, ondanks de steeds slechter wordende weg, draaide de bus het centrum in. Op slechts 2 km van het busstation verwijderd sloeg de motor af. Aangezien de weg omhoog liep, liet de chauffeur de bus achteruit rollen om hem te starten. Dat lukte niet met als gevolg dat we midden op een druk kruispunt tot stilstand kwamen. Het overige verkeer trok zich daar niet veel van aan. Over, onder, achter en voor de bus langs stoven de tuktuks, brommer en ander gemotoriseerd verkeer langs. Na de bus gedraaid te hebben kon hij vooruit naar beneden rijden en ja hoor, de motor sloeg aan en 5 minuten later waren we op de plaats van bestemming.
We gingen nog wat boodschappen halen en sommige studenten shoppen op de Masai Market. Even later waren we allemaal bij elkaar in het guesthouse.
‘s-Avonds gezellig met z’n allen uit eten geweest. De studenten hadden nog een gaatje over voor wat lekkers bij de Laughing Buddha en gingen daarna nog uit. Wij vonden het welletjes en zochten ons bedje op. Rond 00.00 uur was iedereen weer thuis.
Zondagochtend werd er rustig opgestart. Rond de middag troffen we enkele studenten aan met grote bossen haar, wat eerst mooi ingevlochten was. Het bleek toch erg veel te irriteren dus moesten de vlechten met nephaar er al weer uit. ‘s-Middags gingen de studenten uit Rangala weer terug. Eerst boodschappen halen. Ondertussen zorgden wij voor plaatsen in de bus. Maar goed ook, want het was ontzettend druk. Gelukkig had de bus een imperial, zodat de overige passagiers hun spullen op het dak kwijt konden, want de studenten hadden binnen in de rekken alle ruimte nodig voor hun plastic tassen met levensmiddelen en………?? Rond 4 uur zwaaiden we ze uit.
Weer terug in het guesthouse keken we onder het geluid van donder, bliksem en gezoem van de muggen met een goed gevoel terug op onze hereniging in Kenia.
-
17 Mei 2010 - 13:20
Anita:
Wat heerlijk om te lezen en ....wat ben ik jaloers;-) -
17 Mei 2010 - 14:22
Barbara:
en ik ben ook echt jalours ;)
Liefs Barbara (groep 3) -
17 Mei 2010 - 15:39
Rick:
Laat ik even meedoen, ook ik ben ontzettend JALOERS. En heb je al wat kaarten weggegeven, ik wilde vandaag net mailen, maar ik zag jullie mail al. Wel leuk dat ik weer wat kan lezen met jullie reisverslagen, wel een foto maken van Melvin in haar nieuwe outfit he. Hebben jullie haar foto ontvangen, doe iedereen maar de groetjes van mij, waaronder, wiliam, mildred en patrick. En gosh wat jammer van die haan, kon dit voorval niet een jaar eerder :p. Nou geniet er lekker van en veel verslagen plaatsen he, want ik wil alles weten. doeggg :) en groetjes, jullie enthousiaste 2e Keniagroeper, Rick:p -
17 Mei 2010 - 16:18
CoMu:
Dag Ans en Tom, Volgens mij heeft de zuster de haan 's avonds in een hok gezet. Of wij hoorden een andere haan in de ochtend. Maar hij kraaide later en minder hard. Ik wens jullie wederom veel plezier en succes met het coachschap, maar dat zal bij deze groep wel goed gaan, denk ik.
Lieve groet -
17 Mei 2010 - 20:46
Adriënne:
Fijn dat jullie er weer zijn. Ik ga weer mee genieten. -
18 Mei 2010 - 12:11
Marloes En Fam.:
Ook wij gaan jullie reisverhalen weer volgen op deze site! En kijken uit naar de skype momenten !
Veel plezier weer daar in Kenia. Tellen de nachten voor Selle af op het krijtbord hoor !
Dikke zoenen.
JMST -
19 Mei 2010 - 10:25
Sophie Van Den Brand:
Als ik dat zo lees, ben ik toch wel een beetje jaloers hoor;) Jullie verhalen zijn zo herkenbaar, dat je zo weer teruggevoerd wordt naar je eigen Keniatijd:)
Hoe gaat het op het babyhome?
Haha, die haan ook he. Tis zonde. Was wel even wennen, zo zonder wekker!;)
Tot snel, doe Millicent, Consolata, Sammy, Mildreth, iedereen van het babyhome de groeten!!
Veel plezier daar!xxx -
19 Mei 2010 - 17:01
Evert:
Hallo Tom en Ans, hallo allemaal. Het is me weer een groot plezier om jullie verslag te lezen !! Die slang is wel een beetje heftig hoor... daar zou ik het ook niet zo op hebben. Voor jullie hoop ik dat het goede vertrouwde gevoel blijft tijdens jullie verblijf in Kenia en dat jullie samen met de studenten weer een geweldige tijd mogen hebben. Doe iedereen de groeten, Millicent, Consolata, Jared, de zusters, Sammy etc.... en ik wacht op het volgende verslag. Daaag Evert -
19 Mei 2010 - 19:23
An Dutij:
en dan sleep ik hier maar met de tuinslang om de tomatenplanten van de buurman te redden tijdens hun afwezigheid..
hmmmm:spittinggardensnake??? Voorlopig spel ik jullie avonturen en kijk ernaar uit om binnenkort daadwerkelijk op jullie stoepje te staan daar !
Veel succes en lieve groeten, ook voor de groep! An. -
25 Mei 2010 - 14:17
Gerda:
Niet mee gegaan voor een sissling brouwnie bij de Laughing Budha?
veel plezier en succes,
Groetjes aan iedereen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
