KARIBU KENYA

Knallend het nieuwe jaar in en daarna vroeg je bed induiken.. De meeste mensen wensen zich een ander oud&nieuw, maar de 7 meiden hebben het er maar wat graag voor overgehad. Na het afscheid van familie en vrienden dachten we eens even onze bagage in te checken. Dit mocht voor onze KLM vlucht alleen nog maar in automaten, per stuk. Dus niks geen 2x23kg wat verrekend zou worden. Je raad het waarschijnlijk al, vrijwel iedereen uit de rij en overladen maar! Want een paar kilo overbagage zou zo 200 euro gaan kosten. Een onvoorziene uitgave die maar wat graag bespaard werd. Toen we onze handen leeg hadden (ofja met tig kilo handbagage) was het tijd voor de laatste minuten afscheid. De tranen werden gedroogd, we begaven ons door de paspoort controle en belandde al snel bij de McDonalds. Ieder wat wils, om 08.30 s'Ochtends. Een goed ontbijt werd genuttigd waarna we gingen boarden. Onze vlucht van 10.20 uur bleek een kapotte keuken te hebben, dus na heel wat gele veiligheidsjasjes te hebben gezien.. ging de Boeing 737-400 (dubbeldekker!) eindelijk richting startbaan. Van korte duur, motor #2 bleek niet te werken. Na ruim 'n uur vertraging was het eindelijk tijd om koud Nederland te verlaten.

Inmiddels zijn we wat dagen verder en lijken we helemaal niet te hoeven wennen aan het dragen van slippers, maar wel aan het feit dat we straks hele mooie strepen in onze armen hebben staan!

01/01 Aangekomen in Nairobi ging het halen van het visum eigenlijk vrij vlotjes. Binnen 45 minuten werd iedereen op de foto gezet, werden 9x10 vingers gescand en betaalde we 40 euro. Maar zo mochten we wél op ''vakantie'' in Kenia! Wat een geluk. Onze koffers warm ontvangen (toch altijd fijn als je die terug ziet op het vliegveld hé) en nog even wat Euro's omgewisseld naar KSH (Keniaanse Shilling 1 euro is ongeveer 100/=). Klaar om Nairobi onder ogen te komen, in het donker, dat is in principe al best knap. De koffers werden het dak opgetrokken en stevig vastgebonden, terwijl de eerste shotjes nicotine werden genuttigd. Eenmaal aangekomen in het Shalom house (bewaakt compound) ingecheckt en snel ons bed opgezocht. Nadat we alle koffers 2 etages (4 trappen) hoog hadden dan, lees wel.. zonder lift!

02/01 Zijn we met z'n alle gaan ontbijten in het restaurant van het Shalom house. Rond 10u zijn we nog even langs een ATM geweest om te pinnen en daardoor ons portomonee flink te spekken. Sommige gingen nog maar met moeite dicht maar gelukkig raakte er geen pinautomaat leeg (wat nog wel eens voorkomt, doordat wij in Westerse begrippen, veel kunnen pinnen). Vervolgens doorgereden naar het Olifanten weeshuis (Sheldrick wildlife trust). Net optijd om de kleine olifantjes gevoed te zien worden en het verhaal aan te horen van de verzorger. De meiden vonden het heel bijzonder dat de verzorgers s'Nachts bij de olifanten slapen (en deze met deken worden toegedekt) om ze zo iedere 3 uur te voeden. Na dit gezien te hebben zijn we uiteten geweest in het Makutano - Grill restaurant. Met gevulde buiken waren we klaar om verder te gaan. We stopte bij het Giraffe centre, oog in oog, met zo'n prachtig beest, wie wil dat nou niet? De horens werden vastgepakt, eten werd gegeven, de beesten werden gelokt, foto's werden gemaakt en er werd ook nog gekust! Wow, wat een giga lange en paarse tong hebben die langnekken. Maar, zeker weer een ervaring rijker. Onderweg met James (prive driver) in Nairobi keken de meiden hun ogen uit. Wat een leven hier op staat. Winkeltjes en verkoop langs de wegen. Volgeladen wagens met … (alles wat je maar kan bedenken) mensen, stro, stoelen, hout etc etc. Vrouwen die haren bij elkaar in vlechten, zwaaiende kindjes, slapende mensen, bavianen op de weg en ga nog maar even zo door. Als laatste stop zijn we naar Kazuri geweest. Dit is een project wat tot stand is gekomen voor weduwe of alleenstaande vrouwen. We kregen een korte rondleiding door de verschillende hallen. Zo zagen we het gedeelte 'pottenbakkerij' en wat vooral indruk maakte, de handgemaakte sieraden. Ruim 300 vrouwen, die allemaal hun eigen taak vervulde. De ene rolde de klei, de andere maakte mallen, weer andere maakte 'n specifieke kraal, de andere verfde etc. Erg mooi om dit gezien te hebben, wat waren ze secuur bezig! Verschillende aankopen werden gedaan, we groeten de vrouwen, bedankte voor de rondleiding en gingen onderweg terug naar het Shalom house. We hebben nu allemaal ook een Keniaans nummer, wat het contact met het thuisfront (via bellen/smsen of internet) net even wat goedkoper maakt. s'Avonds wéér uiteten geweest, dit keer naar de pizzeria op het compound. Gewoon, omdat het kan. Smakelijk gegeten en vroeg gaan slapen.

03/01 Omdattt, we om 05.30 paraat moesten staan bij James z'n bus. We vertrokken vandaag namelijk naar Kisumu, een rit die normaal zo'n 7 á 8 uur duurt.. maar door zijn ingebouwde TomTom (binnenwegen opgeslagen in het Lange termijn geheugen) waren we er binnen ruim 6 uur. Hutje mutje, dat wel, er kwamen namelijk nog eens 3 extra personen bij, die mee wilde liften van NAI-KSM. De kindjes kennis laten maken met Hollandse Eierkoeken van de Appie Heijn, die ene nam hem voor lief en hield 'm 2 uur vast en de andere at er z'n vingers bijna bij op. Verder schoten we over hobbels in de weg. Deden we zo af en toe ons ogen dicht, maar hadden we ze eigenlijk allemaal erg goed open. Wat een totaal andere wereld is het hier toch. Met momenten was het erg stil in de bus, zoveel nieuwe indrukken, in daglicht. Hartverzakkingen werden opgewekt door het inhalen op een 1 baans weg, ezels langs de kant van de weg, verkopers die je aardappelen etc willen verkopen, terwijl je in een rijdende bus zit. Dood gereden dieren op de 'snelweg', een koffer die naar beneden kwam zetten, zebra's langs de kant van de weg, meters lange theeplantages. Een uitzicht op Lake Naivasha, en vooral een ontmoeting met lokale jonge knullen. Eten werd verzameld (en dat terwijl wij niet eens hadden ontbeten) en overhandigd. Blije gezichtjes, dat is toch waar je het voor doet? Een goed hart, een warm gebaar, lieten de meiden daar zien. Eenmaal aangekomen in Kisumu werder de cottages verdeeld op het compound en werd kennis gemaakt met de werknemers/bewoners. De laatste dingen (ventilatoren, bedden) werden gemaakt en de huisjes waren klaar voor gebruik. Nog even zonder stroom en met lege koelkasten, maar ze waren al welgesteld. Een eerste ontmoeting met black mum Millicent en vervolgens samen met Sammy (en z'n vrienden) naar de Nakumatt (grote supermarkt keten) in Mega Plaza gereden. Onze vaste tuktuk driver heeft inmiddels in de afgelopen 12 groepen zijn Nederlandse taal erg opgehaald.. en een stalengeheugen. Malou, Sammy noemt de drempels waar we altijd overheen vlogen nogsteeds Sleeping Police Men! En ook Fenna staat in hun geheugen gegrift, iets met enkels.. ;) Lieve groetjes van beide! Oude herinneringen werden opgehaald en nieuwe avonturen werden alvast besproken. Na 3 kofferbakken vol met boodschappen, nogmaals gaan pinnen en ons af laten zetten bij de Green Garden! Het restaurant is weer heropend, en het smaakte wederom goed (voor de meeste) voor gemiddeld 7 euro (inclusief drinken). Een gezellig samenzijn, want zondag is het moment daar dat de groepen gaan splitsen.

04/01 Hebben we ook onze tweede Keniaanse coach ontmoet, Consolata. Haar naam doet haar vaak eer aan (Komt-zo-laat).. maar dit keer was ze Conso-in-time. Beide dames verwend met Nederlandse cadeautjes en vervolgens langs alle stageplaatsen in Kisumu gegaan. Met drie tuktuks naar het eerste stage adres van Lindy gereden, Mama Ngina. Een weeshuis, waar ze ook les krijgen. Helaas was het nu nog vakantie.. dus kregen de studenten nog niets mee van de klasjes. Maar laat dat helaas trouwens maar weg. Alle kinderen waren vrij! Hielden watergevecht met elkaar, kropen in de armen van de meiden en hielpen Beatrice met koken in de lokale keuken. Een goede impressie op het netvlies geprint. Op naar de volgende, de Lutheran voor Dagmar. Helaas was deze nog wel gesloten, dus ontmoette we alleen even Collins, de bewaker. Wel mochten we even binnen de hekken kijken, en zagen ze het compound waar vanaf morgen de kinderen met een beperking terugkeren na hun vakantie (bij hun ouders/familie) thuis. Als laatste gingen we naar de Joel Amino school. En je raad het al, deze was ook nog gesloten. Wel hebben de toekomstige stunten even met de staff gesproken en mochten ze kiezen in welke leeftijdscategorie ze stage wilde lopen. Vanaf maandag start Jorine hier in de categorie van ongeveer 10 jaar. De studenten die starten in Kisumu weten nu in ieder geval een beetje waar ze terecht gaan komen. Een ritje van ongeveer 20 minuten met Sammy om elkaar af te zetten en op te halen. Gelukkig word deze tijd goed benut, met het leren van Nederlands/Swahili. Ook hebben we Sammy meer dan gelukkig gemaakt met gesponsord ondergoed. In zijn beste Nederlands probeerde hij Dirk te bedankten, helaas liet m'n telefoon het afweten.. maar ik denk dat de foto boekdelen spreekt! Op het moment liggen de meiden te dobberen in het zwembad en zitten wij bij de Duke of Breeze, in de Rooftopbar. Lang leve wifi (waardoor ik het verslag kon plaatsen)! Vanavond gaan de meiden hun kook-skills op de proef stellen in plaats van uiteten :) Morgen 05/01 vertrekken we met z'n alle richting Rangala, met de Acacia bus (pendelbus). Ook daar gaan we alle stageplaatsen bezoeken en maken we kennis met het compound. Bezige dagen, maar vanaf maandag (als de stages beginnen) zal daar wat meer regelmaat in komen.

Mochten jullie nog eens 'ouderwets' post willen sturen (voor zowel Kisumu als Rangala)
mag dat naar het onderstaande adres (Errug leuk om te ontvangen ;))

Millicent campbell
(t.n.v. ……………)
P.O. box 3953-40100
Kisumu, Kenya

Jullie horen van ons.. wij ook van jullie? Of is het alleen maar stiekem lezen geblazen ;)
Wens de meiden succes!!!

PS. foto's uploaden duurt een eeuwigheid, dus voor degene die wat te koekeloeren wil hebben. Hier de link (staan ze in een openbare map) https://www.facebook.com/kellebeek.inkenia

Warme zonnestralen