Wisselweek

De wisselweek

Het is bijna zover de wisselweek staat voor de deur. Maar eerst nog de eerste periode afronden. Je uren lijst inleveren. Afscheid nemen van de stage plaatsen, van de leerlingen en “collegae” op school waarmee je hebt samen gewerkt. Ook afscheid nemen van de leerlingen waar aan je les hebt gegeven. Afscheid nemen van de kindjes van het baby home. Goodby tegen de mensen in het ziekenhuis. Oh wat was dat allemaal moeilijk. Veel moeilijker dan verwacht was. Mooie woorden, cadeautjes, dansen en ook tranen. Emoties die niet voorzien waren maar in deze laatste week steeds meer een rol gingen spelen. Het hoort er allemaal bij. Het is ook heel normaal. Gelukkig maar zou ik bijna zeggen. Immers je was niet zo maar bezig met je ‘werk’ Nee je was betrokken en was er een van hun en dan doet het pijn als je weg gaat. Op de Nursery op de compound in Rangala was een van de docenten zwanger. Zou het een klein Pietje of een klein Manonnetje worden. Uiteindelijk loopt er straks weer een meisje rond dat luistert naar de naam Monon.
De sponsor activiteiten waarover de vorige keer al het een en ander is geschreven zijn nog steeds in volle gang. Op de Boyschool waar Max stage loopt zijn inmiddels van drie lokalen de vloeren vervangen en de timmerman in Rangala is hard aan het werken om nieuwe bankjes voor de leerlingen te maken. Voor een klein schooltje in de slums van Kisumu staan er inmiddels een groot aantal schoolartikelen klaar waaronder drie nieuwe schoolborden. Lieke is hierin de grote drijfveer. Kalyee heeft wel iets met het ziekenhuisje, St. Monica in Mamboleo ( Kisumu ) want toen ze hoorde dat ze daar een tekort aan steriele handschoenen en maandverband voor de pas bevallen moeders hadden trok ze onmiddellijk haar portemonnee. Wij zelf betalen de rekening voor de vader van Jozef, in Sigommeren, die is opgenomen in het ziekenhuis omdat hij aan zijn hand geopereerd moet worden. Manon gaat een nieuwe kast voor Mildred betalen. Mildred heeft een nieuw huisje en daar past een kast in. De maïs-oogst van het land van Mildred kopen we en geven we aan het kinderhome van zuster Luci. Twee medewerkers op de compound in Rangala worden ondersteund door Rita en Lieke die een deel van de schoolonkosten op hun nemen. Ook heeft Lieke aangeboden bij zuster Luci om tafels en banken te plaatsen in de eetzaal waar de kinderen nog steeds op de grond eten. Zo zie je maar dat een groep studenten meer doet dan alleen stage lopen en uitgaan. In ons volgende verslag doen we verhaal over het verdere verloop.
De ziekenboeg kan nog steeds niet worden gesloten. We blijven maar sukkelen. Buikklachten, diaree, overgeven en rugklachten. Met name Rita heeft veel last van haar rug. Ineke is inmiddels beter bekent in het ziekenhuis dan in de supermarkt. Als we straks hier weggaan neemt ze persoonlijk afscheid van Dr. Aliboe. Maar hoe dan ook het blijft lastig vooral omdat de oorzaak van de klachten onduidelijk is. De dokter denkt dat het warme weer, 35 graden en de droogte een rol spelen.
Toch breekt het moment aan dat we op safari gaan. Immers als je aan Afrika denkt denk je ook aan een safari. We vertrekken op maandagmorgen vroeg met twee busjes vanuit Kisumu naar de Masai Mara. Het is een lange rit van zes uren waarvan de laatste twee over een heel slechte weg gaan. Eenmaal aangekomen worden we ondergebracht in mooie huisjes gelegen op een compound die wel een opknapbeurt kan gebruiken. Diezelfde middag maken we onze eerste gamedrive en maken we kennis met giraffen, zebra’s, leeuwen en vooral veel soorten antilopen. De andere dag koppelen we de ochtend en de middag gamedrive aan elkaar en gaan we een hele dag op zoek naar de bewoners van de Masai Mara. Het is warm en het is moeilijk de bewoners in hun natuurlijke omgeving te spotten. We stoppen bij de Mara River waar de Nijlpaarden talrijk in het water zitten. Voor de krokodillen is het zelfs te warm. Normaal gesproken liggen ze te zonnen maar nu blijven ze uit ons gezichtsveld. Jammer !!! De groep bezoekt in de namiddag nog een traditioneel Masai-dorp. De andere morgen weer vroeg op om nog een uurtje op zoek te gaan naar leeuwen en andere annimals. Niet zonder resultaat want de giraffen en leeuwen zijn talrijk te spotten. Daarna volgt weer de lange rit terug naar Kisumu.
In deze week is ook Ineke jarig. De groep laat dit niet ongemerkt voorbij gaan. Ze wordt blijverrast met een ontbijt met versierde boterhammen. De tuin laat niets te raden over want deze hangt vol met vlaggetjes en het huis ligt vol ballonnen Het verjaardagscadeau is een prachtige schaal met al de namen van de studenten erop. Het is werkelijk ontroerend. Zelfs op hun vrije dag zijn ze allemaal vroeg uit de veren om Ineke te feliciteren in een woord geweldig. Savonds gaan we gezellig uit eten bij de Green Garden.
Ook tijdens deze “vrije” week komt de dokter van het St. Monica hospital persoonlijk, met de Vader (priester) bij ons op bezoek. Ze vertellen over het project waarmee je arme gezinnen kunt helpen. Dat wil zeggen hoe je in de omgeving van het ziekenhuis mensen kunt ondersteunen met medische hulp. Voor Ksh. 2000 help je gedurende een heel jaar een gezin.
Langzaam maar zeker breekt in Nederland het voorjaar weer aan en hier in Kenia verheugen ze zich weer op de regentijd. En zo af en toe valt er weer een buitje
Deze week rommelen we verder nog wat aan met boodschappen doen en ga ik samen met Manon op kraamvisite bij haar naamgenootje in Rangala.