Wisseling van de wacht
Door: Ans en Tom
29 Juni 2012 | Kenia, Kisumu
Na een zachte landing en precies op tijd kwamen we aan in Kisumu. Een nieuw aangelegd internationale luchthaven met een uitstraling van een simpele airstrip midden op het platteland van Kenia. Even op de koffers wachten en dan………………….Daar stond Sammy de TukTuk-driver op ons te wachten. Niets veranderd en wij blijkbaar ook niet, want hij herkent ons meteen. Een hartelijk Karibu en we zijn opweg naar het guesthouse. Daar aangekomen leek het als of we “thuis kwamen”. Niets veranderd en een zeer hartelijk welkom door de staff van Panda’s Paradise, de studenten en Harold en An.
De rest van de dag acclimatiseren, want de overgang van winters Nederland naar de Afrikaanse evenaar was groot. ‘s-Avonds met z’n allen uit eten. De studenten hadden een leuk afscheid voor An (en Harold) in elkaar gedraaid. En ook An had voor de studenten een leuk afscheidskado. Het afscheid viel voor allen niet mee.
Tijdens het weekend was de overdracht met An goed verlopen, met als laatste het overhandigen van de telefoon. Vanaf nu waren we coaches van groep 9.
In de loop van de zondagochtend kwam de 8e student na een verblijf van 1 week in Nederland, ivm overlijden van Oma, ook weer “thuis”. Zij hoefde haar koffers niet uit te pakken, want ‘s-middags vertrok zij met de andere 3 studenten naar Rangala. Samen met Ans met de bus naar het platteland. Een nieuw avontuur en stageplaats tegemoed. Consolata volgde met haar auto vol met alle koffers en boodschappen van de studenten ook die richting uit. En, zoals we gewend waren, kwam zij “wat” later aan in Rangala. Gelukkig waren de ingevroren boodschappen in koeltassen gestopt en dus nog hard en koud gebleven.
De studenten in Kisumu hadden nog afgesproken om maandag nog een bezoek te brengen aan hun Rangala, waar ze de eerste 6 weken zo’n prachtige tijd hadden gehad. Dus samen met Consolata, Tom en de ouders van Mandy een groot deel van de Acaciabus afgehuurd.
Een voorspoedige reis, waar we na een kleine 2 uur onze ingewanden en organen weer op onze plaats konden drukken. De hoofdweg naar Oeganda was nog steeds zo slecht als 2 jaar geleden. Voor de studenten was het natuurlijk een geweldig weerzien van zowel het BabyHome als de Boys- en Girlsschool. In de loop van de middag weer terug naar Kisumu. Consolata had al kaartjes gekocht en Tom mocht bij de groep het geld innen. Dat viel niet mee zo staand de kaartjes uit te delen en het geld wisselen en innen als de bus van links naar rechts en van boven naar onderen over de Route International denderde. Het was een kwestie van tijd…………… Met een enorme knal een flinke stofwolk in de bus, en bij sommigen een bleek neusje, bleek de klapband een feit. Even stoppen, controleren en 10 seconden later doorrijden. Blijkbaar kan je met een klapband gewoon je reis vervolgen. Zonder noemenswaardige vertraging kwamen we aan in Kisumu.
De eerste week stond in het teken van gezonde spanning en gewenning. Nieuwe namen, omgeving en stageplaats. De routine moest nog gevonden worden. En dat is logisch, want als tandartsassistent voor een klas met 66 leerlingen, ben je niet gewend. Maar je doet het wel. En met succes, want de leerlingen kwamen de volgende dag weer terug ;-)
Er was ook een erg trieste gebeurtenis op de Equatorschool voor gehandicapte kinderen. Eén van de leerlingen daar kreeg 3 epileptische aanvallen kort achter elkaar. Hij werd direct naar het ziekenhuis gebracht, maar raakte in coma en even later overleden. Onze student Paula, die daar als doktersassistent stage loopt, maakte dat van dichtbij mee. Is zelfs meegeweest naar Kisumu om het lichaam over te dragen aan de oma. Dat dat bij haar een diepe indruk heeft achter gelaten is een understatement.
In Rangala start Bianca een zeepproject op samen met Adrienne (lerares Kellebeek die hier tijdelijk vrijwilligerswerk verricht). Het is de bedoeling om een groep werkeloze vrouwen te leren zelf zeep te maken en in diverse vormpjes uit te laten harden. Deze zeepjes dan te verkopen aan bijvoorbeeld hotels.
De tweede week licht al weer achter ons. Soms hoor je iemand aftellen, maar zij wordt dan zeer snel tot de orde geroepen. Want, ze willen echt nog lang niet naar huis!!
Het is mooi om na ons laatste bezoek 2 jaar geleden te kunnen zien dat op verschillende plaatsen er vooruitgang is geboekt. Het zijn hoofdzakelijk kleine stapjes, maar wel vooruit!! Zo zien de kinderen er in het BabyHome gezonder uit en het ziekenhuis meer ingebruik is. De Nurseryschool geeft nu ook ‘s-middags les. De kinderen krijgen daar ook hun lunch.
Op de Equatorschool zijn nu alle gebouwen in bedrijf. En de Lutherschool (voor gehandicapte kinderen) heeft een aparte ruimte waar zo’n 10 PC staan opgesteld. Met modern plat scherm!! De leerlingen kunnen daarop terecht om te tekenen, muziek luisteren, maar ook leren opstarten en afsluiten van de programma’s. Het klaslokaal is zeer mooi ingericht met gordijnen en geschilderde muren in zachtblauwe kleuren. Heel bijzonder was de ontmoeting van Tom met Eugene, een leerling die hij al 3 jaar kent. Na 2 jaar afwezigheid wist hij nog steeds hoe Tom heette gevolgd door een mooi gedicht. Een specialiteit en kenmerkend voor hem. Later hoorden we dat hij het regelmatig heeft over zijn “oom Tom”. Nu nog een hut bouwen en je hebt een titel voor een boek………
De rest van de dag acclimatiseren, want de overgang van winters Nederland naar de Afrikaanse evenaar was groot. ‘s-Avonds met z’n allen uit eten. De studenten hadden een leuk afscheid voor An (en Harold) in elkaar gedraaid. En ook An had voor de studenten een leuk afscheidskado. Het afscheid viel voor allen niet mee.
Tijdens het weekend was de overdracht met An goed verlopen, met als laatste het overhandigen van de telefoon. Vanaf nu waren we coaches van groep 9.
In de loop van de zondagochtend kwam de 8e student na een verblijf van 1 week in Nederland, ivm overlijden van Oma, ook weer “thuis”. Zij hoefde haar koffers niet uit te pakken, want ‘s-middags vertrok zij met de andere 3 studenten naar Rangala. Samen met Ans met de bus naar het platteland. Een nieuw avontuur en stageplaats tegemoed. Consolata volgde met haar auto vol met alle koffers en boodschappen van de studenten ook die richting uit. En, zoals we gewend waren, kwam zij “wat” later aan in Rangala. Gelukkig waren de ingevroren boodschappen in koeltassen gestopt en dus nog hard en koud gebleven.
De studenten in Kisumu hadden nog afgesproken om maandag nog een bezoek te brengen aan hun Rangala, waar ze de eerste 6 weken zo’n prachtige tijd hadden gehad. Dus samen met Consolata, Tom en de ouders van Mandy een groot deel van de Acaciabus afgehuurd.
Een voorspoedige reis, waar we na een kleine 2 uur onze ingewanden en organen weer op onze plaats konden drukken. De hoofdweg naar Oeganda was nog steeds zo slecht als 2 jaar geleden. Voor de studenten was het natuurlijk een geweldig weerzien van zowel het BabyHome als de Boys- en Girlsschool. In de loop van de middag weer terug naar Kisumu. Consolata had al kaartjes gekocht en Tom mocht bij de groep het geld innen. Dat viel niet mee zo staand de kaartjes uit te delen en het geld wisselen en innen als de bus van links naar rechts en van boven naar onderen over de Route International denderde. Het was een kwestie van tijd…………… Met een enorme knal een flinke stofwolk in de bus, en bij sommigen een bleek neusje, bleek de klapband een feit. Even stoppen, controleren en 10 seconden later doorrijden. Blijkbaar kan je met een klapband gewoon je reis vervolgen. Zonder noemenswaardige vertraging kwamen we aan in Kisumu.
De eerste week stond in het teken van gezonde spanning en gewenning. Nieuwe namen, omgeving en stageplaats. De routine moest nog gevonden worden. En dat is logisch, want als tandartsassistent voor een klas met 66 leerlingen, ben je niet gewend. Maar je doet het wel. En met succes, want de leerlingen kwamen de volgende dag weer terug ;-)
Er was ook een erg trieste gebeurtenis op de Equatorschool voor gehandicapte kinderen. Eén van de leerlingen daar kreeg 3 epileptische aanvallen kort achter elkaar. Hij werd direct naar het ziekenhuis gebracht, maar raakte in coma en even later overleden. Onze student Paula, die daar als doktersassistent stage loopt, maakte dat van dichtbij mee. Is zelfs meegeweest naar Kisumu om het lichaam over te dragen aan de oma. Dat dat bij haar een diepe indruk heeft achter gelaten is een understatement.
In Rangala start Bianca een zeepproject op samen met Adrienne (lerares Kellebeek die hier tijdelijk vrijwilligerswerk verricht). Het is de bedoeling om een groep werkeloze vrouwen te leren zelf zeep te maken en in diverse vormpjes uit te laten harden. Deze zeepjes dan te verkopen aan bijvoorbeeld hotels.
De tweede week licht al weer achter ons. Soms hoor je iemand aftellen, maar zij wordt dan zeer snel tot de orde geroepen. Want, ze willen echt nog lang niet naar huis!!
Het is mooi om na ons laatste bezoek 2 jaar geleden te kunnen zien dat op verschillende plaatsen er vooruitgang is geboekt. Het zijn hoofdzakelijk kleine stapjes, maar wel vooruit!! Zo zien de kinderen er in het BabyHome gezonder uit en het ziekenhuis meer ingebruik is. De Nurseryschool geeft nu ook ‘s-middags les. De kinderen krijgen daar ook hun lunch.
Op de Equatorschool zijn nu alle gebouwen in bedrijf. En de Lutherschool (voor gehandicapte kinderen) heeft een aparte ruimte waar zo’n 10 PC staan opgesteld. Met modern plat scherm!! De leerlingen kunnen daarop terecht om te tekenen, muziek luisteren, maar ook leren opstarten en afsluiten van de programma’s. Het klaslokaal is zeer mooi ingericht met gordijnen en geschilderde muren in zachtblauwe kleuren. Heel bijzonder was de ontmoeting van Tom met Eugene, een leerling die hij al 3 jaar kent. Na 2 jaar afwezigheid wist hij nog steeds hoe Tom heette gevolgd door een mooi gedicht. Een specialiteit en kenmerkend voor hem. Later hoorden we dat hij het regelmatig heeft over zijn “oom Tom”. Nu nog een hut bouwen en je hebt een titel voor een boek………
-
29 Juni 2012 - 19:52
Anita:
Lieve Tom en Ans,
Wat ben ik jaloers! Maar ik ga jullie volgen...zo ben ik er toch een beetje bij....heel veel plezier met groep 9. Doen jullie de grt aan Milli, Con en Sammy.
Liefs.,anita -
29 Juni 2012 - 20:16
Ineke Coach Gr.8:
Leuk Hoor Tom en Ans de jullie je weer direkt thuisvoelden. Dit was bij ons ook het geval hoor. Ik hoop dat jullie een heel fijne tijd zult hebben samen met de studenten en de verslagen zullen we op de voet volgen. Willen jullie daar iedereen op Panda's en in Rangala de groeten doen? Dat zouden we fijn vinden.
Groetjes van ons -
29 Juni 2012 - 20:44
An:
Wat een fijn verhaal!! En tjeeeeetje..hoe kom je nu toch aan die foto van zo'n mooi bill-board ??! Is het echt?? Knuf de meiden?!! -
30 Juni 2012 - 08:03
Annelies Groep 3:
Beste Tom en Ans,
Heel veel plezier in Kenya! Wat leuk om de verslagen allemaal weer te lezen en Fijn om te zien dat het zo goed gaat in Kenya.
Veel groetjes voor millecent, consulata en Sammy!!
Groetjes Annelies van Dijk -
30 Juni 2012 - 12:35
CoMU:
Ha Tom en Ans,
Leuk om te lezen dat je je weer zo thuis voelt.
En dat je ook vooruitgang gezien hebt. daar gaat het ook om he. En dat ze het allemaal ZELF moeten doen, zodat we 'onszelf overbodig maken' op den duur.
Wie weret ga je nog wel een boek schrijven haha. Adrienne kan je daarin vast adviseren want ze schrijft boeken.
En nog mooie ook!!
Het beste met jullie daar. Hoop dat het weer een goeie tijd gaat worden.
Groet... -
30 Juni 2012 - 15:09
Jolanda Mandos:
Hoi Ans en Tom, hier de moeder van Lisanne,onze dochter is gisteren in Nairobi gearriveerd en komt morgen in Kisumu aan, ze zit in hetzelfde hotel als wij vorig jaar, Millamenni resort, toen we alle scholen van kellebeek hebben bezocht waar Lisanne stage had gelopen. een geweldige reis om nooit meer te vergeten.Daar ze in haar eentje is, willen we jullie vragen een beetje op haar te passen...hahaha, dit zal ze wel niet nodig vinden,maar toch,een meisje van 19 in Haar eentje in Kenya...maar wie zijn wij om haar tegen te houden...ze wilde dolgraag terug en aangezien ze haar diploma gehaald heeft in 3 jaar met stage in kenia vonden wij dan ook dat ze moest gaan! Dus willen jullie aub een oogje in het zeil houden,maar dat zal vast wel goed komen, want zelfs het reisburo in Nairobi vond dat ze te eenzaam was in het hotel en ze mocht zomaar bij Meg slapen vannacht,de Keniaanse gastvrijheid staat dus voor niets!groetjes en veel suc6 daar, we volgen jullie...Jolanda -
01 Juli 2012 - 09:57
Sandra En Willy:
leuk om jullie belevenissen te lezen en de mooie foto's te bekijken! -
01 Juli 2012 - 15:04
Sophie Groep 2:
Hoi Tom en Ans,
Ik vind het fijn om te lezen dat er vooruitgang is geboekt. :) En wat goed dat er een zeepproject is opgestart.
Geniet van de tijd in Kenia !!
Groetjes.
-
02 Juli 2012 - 11:46
Rick:
Hey Tom en Ans, wat super dat jullie het weer gelijk naar jullie zin hebben in deze groep. Dat zeepproject is wel echt heel erg leuk, ik hoop dat het lukt. En de ontmoeting met Eugene moet echt super geweest zijn, ik weet hoe ik me voelde toen Charles me naam nog kende en me gelijk herkende. De computerschermen waren er vorig jaar al, ik stond toen ook met open ogen te kijken, volgens mij hing er zelfs zo'n ventilator aan het plafond. In ieder geval nog veel succes de komende paar weken en vergeet het bezoek aan de Masaai markt niet :p Je moet maar de groetjes even doen aan Protas Mogaka, de man die jullie Kenya group 2 bordjes had gemaakt, doe hem de groetjes van Rick :p ik lees al jullie verslagen weer, zo blijf ik weer mooi op de hoogte. xxx Rick -
05 Juli 2012 - 20:17
Sharon:
Wauw wat een verhaal weer. Leuk om te lezen dat alles een beetje vooruit is gegaan. Vooral dat de kinderen op het babyhome er wat gezonder uit zien is fijn om te horen. Tom en Ans en de rest,nog succes!! xx Sharon -
06 Juli 2012 - 19:29
Jeroen En Miranda:
hoi tom en ans,leuk hoe jullie vanuit jullie oogpunt schrijven over ''onze'' meiden,want dat zijn ze wel geworden na onze fijne dagen daar in kisumu.mede ook dankzij jullie was het onvergetelijk.jullie inzet en goede zorgen voor hen maakte het niet moeilijk om onze mandy daar nog achter te laten voor de laatste 6 weken.alvast heel hartelijk bedankt voor jullie goede zorgen als surrogaatouders daar in het verre kenia.tot ziens op schiphol waar we jullie allemaal in goede gezondheid hopen te treffen.
jeroen en miranda krijnen -
11 Juli 2012 - 15:53
Duco & Jacorien:
Wat een belevenissen weer, leuk om het allemaal te lezen. Nog veel plezier en succes de komende weken. Liefs van ons -
17 Juli 2012 - 20:41
Jasmijn Groep 2:
Zucht.. Wat geweldig om jullie verslag te lezen en de mooie foto's te zien.. Ik ben ontzettend jaloers op jullie haha, geniet van jullie reis verder ik ga jullie zeker volgen!! Xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
