Hartverwarmend

De eerste stageweek in Rang’ala is afgetrapt met een bezoek aan de kerk. Vier keer per jaar is er een dienst buiten voor de kerk en daar mochten wij bij zijn. De dienst werd bezocht door meer dan 3.000 bezoekers, zo waren alle leerlingen van omliggende dorpen ook aanwezig. In de gloeiende zon een dienst volgen van 4,5 uur is voor onze Mzungu huidjes heftig maar al snel werden ons paraplus aangeboden door meiden van de Rang’ala Girls secondary school, super!
Aan het einde van de dienst mocht ik ons voorstellen. Ontzettend leuk als je vervolgens 3.000 mensen ziet juichen en klappen als je verteld dat de meiden komen helpen, hartverwarmend.

De eerste stagedagen zijn voorbij en wat hebben ze al veel meegemaakt en geleerd.
De Keniaanse cultuur leren kennen is prachtig maar tegelijkertijd inspannend en bij vlagen moeilijk voor te stellen. De eerste zes weken verblijven wij in Rang’ala waar de stages vervuld worden bij: Babyhome, Nursery, Equator en Mission Hospital.
Daarnaast gaan we ook naar de girls en boys Primary school om les te geven.

Milou gaat zes weken stagelopen bij de Sick Bay van Equator. Equator is zoals jullie weten een School for Mentally Handicapped.
De eerste week is ze hier begeleidt door de gezellige Emma, zij heeft helaas uitdaging gevonden in een nieuwe baan. De opvolgster is Linda en het is leuk om te zien hoe Milou de werkwijze van beide dames al aan het vergelijken is.

Danielle gaat op maandag, dinsdag en woensdag aan de slag bij de Pharmacy van Mission Hospital en op donderdag en vrijdag bij Babyhome. Zij wisselt min of meer de week af met Risha.
Risha gaat op maandag en dinsdag naar de dropjes van Babyhome en op woensdag, donderdag en vrijdag naar Mission Hospital.
Bij Mission Hospital is het normaal dat iedereen (maar dan ook echt iedereen) meeloopt met de ochtendronde dus ook de werknemers van de Pharmacy. Danielle en Risha zijn dit totaal niet gewend maar de woensdagochtend brengen ze wel gezellig samen door.

Linda en Angela gaan in de ochtend naar Babyhome en ’s- middags naar de Nursery. Tot de 21e zijn ze ‘s- middags met de kinderen onder andere bezig met het maken van decoraties voor de doop van ‘onze kindjes’.

Al die verschillende stageplaatsen en toch hebben de meiden één gemeenschappelijk ochtendritueel: het bidden. Iedere dag wordt gestart met een gebed. In dit gebed wordt gevraagd voor een goede dag voor patiënten en baby’tjes en bij Equator wordt keihard gezongen door alle leerlingen.
Wat ik heel mooi vind is dat leerlingen en docenten van Equator na het gebed de mogelijkheid krijgen om te zeggen wat hem of haar dwars zit. De taal verstaan we niet maar wat vind ik het mooi om te zien dat iedereen een stem heeft.

Woensdag 29 mei zijn Linda en Angela meegegaan met Zr. Mary Esther om Sam naar huis te brengen. Sam is een prachtig knulletje van 3,5 jaar en hij verhuisd van Babyhome terug naar zijn familie en gaat bij zijn oma wonen.
Volgens traditie is dit een feest waarbij veel gegeten en gedronken wordt. In Kenia is het gebruikelijk om twee keer op te scheppen van het eten om te laten zien dat het gesmaakt heeft en dappere Linda en Angela deden dit. Niet wetende dat er daarna nog een gang eten aan kwam met wederom chapatis maar nu ook rijst en soep. Om niemand voor het hoofd te stoten hebben ze ook nu weer twee borden vol met eten opgeschept om vervolgens naar het thuisfront te bellen dat ze niet mee zouden eten die avond. Stiekem moet ik daar dan erg om lachen en ben ik heel trots.
Een hele bijzondere dag voor Sam maar voor de meiden één met een te abrupt einde. De hele dag hebben ze lekker gespeeld met hem en op het moment van afscheid nemen werd Sam heel snel meegenomen door oma. Zodra Sam uit het zicht verdwenen was moest iedereen snel de bus in om terug te gaan naar Babyhome wat voor Linda en Angela emotioneel was.

Thuisgekomen brengen we gezamenlijk de avond door met een filmpje en gaan we zoals iedere avond deze week vroeg naar bed.