Droomvlucht

Nadat sommigen dapper, anderen verschrikkelijk nerveus of verdrietig afscheid hadden genomen en de laatste foto”s gemaakt waren, stapten we met zn allen door de formaliteiten!! Rasechte tropengangers! Het gebruikelijke wachten konden we goed met zn allen..nog lekker een echt hollands bakkie en samen ruitenlikken bij de Swarofskiwinkel en Victoria’s secret..(An vergeleek het op dat moment in gedachten met de spoedige confrontaties met de keniaanse tegenhangers van deze winkels :de hardware store op de stoep met spijkers en de kraampjes met de kanga’s, de keniaanse omslagdoeken voor vrouwen…)
Eindelijk dan, het moment van boarden..giechelig lieten de dames zich fouilleren en geduldig gingen veel tassen open..het vliegtuig niet zo vol, gelijk een keniaanse geur..en toen begon het wachten..oke, denk je nog..misschien moeten er veel andere vluchten eerst opstijgen..maar na een tijdje bleek dat er iets anders aan de knikker was..de statmotor scheen een stevig defect te hebben en “Helaas,dames en heren: wij gaan terug naar de gate!”
Nou goed, beter nu gevonden dan straks, dus werden we weer losgelaten gedurende drie uur met een consumptiebon in het duty free gebied..na een uur of drie mochten we terugkomen voor een hernieuwde poging..en ja hoor, opnieuw de lange wachttijd en de hekjes waardoor je kris-kras moet wachten voor je an de beurt bent..echt de Efteling!! In afwachtig van die Droomvlucht al de eerste gesprekken in de rij met kenianen..het oppoetsen van het engels van school was begonnen!!
Eenmaal terug in het vliegtuig waren we alweer snel op de runway..zijn wij nou gek of duurt het opnieuw zo lang???

Your purser speaking (BAAL!!): een passagier heeft zich niet gemeld en de koffer is wel aan boord..ivm veiligheidsmaatregelen en het protocol,(lees: terroristengevaar) halen wij de koffer uit het ruim en zullen dan opnieuw de startprocedure doorlopen…Oeps!En zo stonden we opnieuw een lange tijd aan de grond..
Uiteindelijk viel het allemaal reuze mee voor onze groentjes op vlieggebied..het opstijgen was zelfs leuk en al gauw zat iedereen op zn gemakje naar de laatste films te kijken of deed een dutje..
Het was een uur of 1 toen we, moe en benieuwd, landden in Nairobi..Inge zag wit om haar neus en was echt niet lekker..de immigration en de customs formaliteiten gingen soepel..Margaret van Call of Africa wachtte ons op en met de groep probeerden we, zonder veel succes, nog het eerste geld te pinnen..Niet langer gedraald..het was duidelijk dat Inge snel moest zitten en we op weg moesten..na een noodstop bij een tankstation en een flesje water voor haar gekocht te hebben vervolgden we de tocht door Nairobi-by-night..de meesten van ons zich op dat moment nog niet bewust van de luxe van een grote stad in de nacht..in een lekker busje zoeven over de weg zonder opstoppingen- daar zouden we de volgende dag heeeel anders tegenaan kijken!!
Nog even wat geld pinnen op een andere plek en heel even de supermarkt in voor wat koekjes en meer water…op naar Shalomhouse!! Tjonge jonge, wat een sloot water lag daar voor de deur..het regenseizoen is duidelijk op de piek..Laurence, de chauffeur trotseerde de nattigheid en al gauw hadden we een kamersleutel en torsten we onze koffers maar liefst 8 trappen op naar de slaapverdieping..Diegenen onder ons, die voor het slapen nog even een welverdiende douche dachten te nemen , kwamen bedrogen uit..geen water!! Welcome to Kenya!!!


Toch nog wel een beetje moe, zagen we elkaar de volgende dag aan het ontbijt..Laurence was er al en vol verwachting stapten we in de bus voor een dag lekker op stap en rondkijken..gelukkig was Inge alweer een heel stuk beter!!!
Nairobi zou Nairobi niet zijn als alles gelijk”smooth” ging..want jawel!:daar was de file!! Lang, lang, kropen we met een slakkentempo vooruit, terwijl onze dames zich verwonderden over de geweldige (maar niet heus) verkeersmanieren en zo kwamen we te laat voor het begin van onze tocht, het programma bij het olifanten weeshuis..Wat jammer maar ook wat fijn dat ze dat vlak voor het definitieve vertrek vast gewoon gezellig met Tom en Ans gaan doen!
We lieten ons hier niet door ontmoedigen en zijn toen, daar vlak in de buurt, naar het huis van Karen Blixen gegaan.die de ouders misschien kennen van de film ‘Out of Africa”..Karen heeft echt in dit huis gewoond en het is er ronduit prachtig..An heeft de DVD meegenomen en al tijdens het bekijken van het huis en de tuin verteld waar het mee te maken heeft zodat straks de herkenning er zeker zal zijn!!..Grote, prachtige tropische tuin met eekhorens en spannende vogels, oude koffiemachines van de plantage die hier vroeger was..in het huis originele meubels en veel aardige, koloniale foto’s..
Door naar het volgende onderdeel!!
De fabriek van Kazuri beads..kralen van aardewerk die je ook in Nederland kunt kopen..alles met de hand gemaakt en we zagen veel vrouwen geconcentreerd aan het werk..An is van haar vak eigenlijk keramisch vormgever..ze moest oppassen om niet teveel te vertellen (Sowieso een “probleem” voor haar, ze is nogal erg van de uitleg…) en na de gebruikelijk toer door de fabriekswinkel, begonnen de magen te knorren: Laurence wist een leuke plek voor de lunch en zo zaten we prinsheerlijk met een koel drankje en een bordje frieten tussen de palmbomen..!
Verder ging de reis naar het Giraffe Centre..een plek buiten Nairobi waar een echtepaar verweeste en bijzondere giraffes in alle vijheid-op een enorm groot omheind gebied houdt om te fokken en sommigen uiteindelijk weer terug te zetten in de bush..Vanuit een soort kabouter Plop boomhuis, was daar Lean, een 17 jaar oude giraffe die behoorlijk hebberig was om de brokjes die we kregen, uit onze handen te halen met haar lange, blauwe tong..kroelen mocht liever niet..haar liefde gaat duidelijk door de maag..maar wel heel leuk om haar grote hoofd zo dichtbij te zien..
Terug naar de bus!: de citytrip..vanaf de wijk Karen, terug het centrum in van deze miljoenenstad..weg groene omgeving..Hallo auto’s en uitlaatgassen..en opnieuw de verkeersopstoppingen..inmiddels was het opgehouden met gewoon regenen..dit keen we niet van Nederland..daar kan het goed plenzen maar dit is echt anders..kolkende stromen aan de weerszijden van de weg..mensen met en plastic draagtasje op hun hoofd, met allerlei lappen en doeken, met paraplu’s ,op blote voeten of stiletto hakken, kinderen met voddenkleding..iedereen ploegde onverstoorbaar door de grote lagen rode modder die overal lag..goed kunnen springen met je boodschappentassen of allerlei spul (bossen brandhout, een matras,een bos aanelkaar gebonden watercontainers) om de inmiddels brede stromen over te komen en je weg te vervolgen..En wij stonden –ALWEER_ muurvast..de energie was weg..Laurence zette zijn CD’s van de kerk op..melige muziek , en het duurde niet lang of veel van de dames lagen lekker te pitten..Inmiddels was het donker toen we bij de grote supermarkt waren aangekomen die dicht bij Shalomhouse ligt..er moest nog geld komen en spullen voor de volgende dag, onderweg naar Kisumu.Laurence had er inmiddels stevig de smoor in..weg, zijn aardige excursie, er was veel ergernis onderweg..Hij vertelde dat de verkeersregelaars in de stad naar huis gaan als het zo erg regent..door de stroomproblemen die daar ook mee te maken hebben, vallen de verkeerslichten dan uit, en zo zit iedereen binnen de korste keren dus vast..wat een toewijding van die mannen bij het uitvoeren van hun werk!!!
Het was laat, toen we de pizzeria binnenrolden van Shalom house en onze meiden waren prettig verrast door de menukaart..lekker gegeten en op tijd hun mandje in!!
De volgende dag vroeg uit de veren: Laurence en de dames deden een potje power-liften: alle koffers opnieuw door het busraampje de achterbank opgetild..stel je voor “23 kg per stuk boven je hoofd?? Het weer was goed, de tocht door de stad was leuk en Laurence wist veel te vertellen..omdat An voor Corry geld moest wisselen, wist Laurence een goed adres en haalden we ergens nog een brief op..we keken samen in een overdekte markt die er al heel lang is..groente,vlees (mannen die voorbij liepen met zojuist geslachte varkens op hun rug) en bloemstukken voor begrafenissen en bruiloften..De meiden kochten nog een bescheiden trosje heerlijke, piepkleine banaantjes, voor onderweg en we verruilden het stadscentrum langzaamaan voor de groene buitenwijken..en alweer die kerkmuziek..zodra het kersverse “onderweg- koortje” met een liedje van Guus Meeuwis kwam , ging de volumeknop op bijna stil..fffft,gelukkig!!
De bergen kwamen in zicht..de beroemde Rift Valley, onderdeel van het werelderfgoed,is een stokoud gebied, met horsten en slenken en het uitzicht is ronduit sprookjesachtig..vanaf het vieuwpoint, zagen we de dorpen van de Masai liggen en kwamen we oog in oog met de eerste bavianen..ook was daar hyrax, een marmot zo groot als een poes, die verschrikkelijk kan krijsen..een vaste verkoper van toeristenzooi op die plek is een zwarte meneer die albino is..een opmerkelijk uiterlijk!
Onze volgende stop was bij lake Naivaisha, daar stond een boottocht op het programma..het was nog steeds geweldig weer gelukkig. En we stapten in twee boten en voeren het meer op..de waterplantjes die we thuis voor 2.75 bij Intratuin voor de vijver kopen, de waterhyacint , vormde een dik tapijt in het water..mooie paarse bloemen erin!! An is een vogelfreak..ze heeft lang in Afrika gewoond en vertelde dan ook veel van wie en wat..op een eiland was een deel van de film Out of Africa gemaakt..niet voor niets, vanuit de boten zagen we Nijlpaard, giraffe, waterbok, wildebeest, en zebra..Op en rond het water ooievaren van verschilllende soorten, verschillende soorten pelikanen en aalscholvers, ijsvogels, plevieren kluten en hoenders..met als klap op de vuurpijl de afrikaanse visarend die zo een vis, in volle vlucht, uit het water graait.Arme Monique!! Bij terugkomst keek ze haar nachtmerrie in de ogen:op de steiger zag ze een groene slang wegschieten!!
Hoewel het heerlijk was op die plek en we best nog een tijdje daar hadden willen blijven moesten we door, we reden langs de kassen waar nederlanders onze rozen kweken die bij Albert Heijn liggen, en zagen het landschap veranderen..en zo veranderde het weer en de conditie van de weg ook..Opnieuw wolkbreuken..gaten in de weg van een flinke badkuip en kolkende moddermassa’s aan weerszijden..wegen in constructie en een alternatief pad ernaast..en wij maar schietgebedjes doen dat we niet vast zouden komen te zitten!!
En toen mochten we niet verder: er moest een omweg genomen worden die Laurence eerder had gedaan..een omweg van zo’n drie uur over een nog slechter pad, terwijl de normale weg ons er slechts in een half uur zou brengen..onverbiddelijk was de man bij de slagboom..hoe zielig we ook keken!! ( In Limburg zeggen ze op zo’n moment’ik zie mn geest al kruipen”.) Op een samenzweerdige toon stelde Laurence een omkoopsom voor..en daar hoefden we niet te lang over te denken..!! Even later ploegden we vrolijk verder over het verboden stuk!!
Uiteindelijk was het zeven uur toen we in Awasi kwamen waar onze Keniaanse coach Consolata woont..de begroeting was heel hartelijk en ze had een goeie maaltijd voor ons geregeld..de muskieten hadden hun maaltijd uiteindelijk in de avondlucht dan weer van ons!!
Na afscheid genomen te hebben, leek het er nog even op dat we vast kwamen te zitten met de bus in de blub..maar Laurence is een ware prof..on the road again! Pas laat kwamen we in Kisumu aan..zo gaar als een klontje!!
Wat een tegenvaller was het toen dat onze kamers niet in orde waren..na veel gemopper werden er overal bedden en beddengoed vandaan getoverd en zijn de dames hals over kop in een huisje gelaten..we waren allemaal zo brak dat we het maar voorlopig voor lief namen..morgen weer met frisse moed er tegenaan, dachten we!
De volgende morgen was de omvang van de troep duidelijk..t was vies en hier namen we geen genoegen mee..Daar kwam Millicent, onze steun en toeverlaat in Kisumu..een ware schat voor ons..maar als zij gaat ruziemaken in het Swahili, berg je dan maar..op haar vrije zondag werd de poetsdame opgetrommeld en de boel schoongemaakt, er werd her en der van plek veranderd terwijl onderhand onze dames genoten van het zwembad..
De kop is eraf !