UKARIMU
Door: An Dutij
12 Mei 2012 | Kenia, Kisumu
In Kiswahili betekent Ukarimu gastvrijheid..en daar is men in Kenia heel goed in!!
Overal waar we komen, worden heel hartelijk welkom geheten..en het gaat er daarbij in het begin heel formeel toe:de gastheer of gastvrouw begroet ons met prachtige volzinnen waarbij vaak even ook God bedankt wordt voor onze aanwezigheid (natuurlijk helemaal bij de fransciscaner zuster Mary-Esther van het Babyhome !!) en volgens goed afrikaans gebruik zijn de banden pas echt, als je samen een maaltijd gebruikt..en kan dat niet uit, dan een drankje met iets lekkers..zo zaten we dus, kersvers na een hobbelige busrit, in de eetzaal van de zuster,hemeltje lief!!(letterlijk) wat genant!!: zouden ze voor ons echt al hun kippen om zeep hebben geholpen?? An, die hier eerder is geweest, lachte in haar vuisje:dat waren dan weer een paar wekkers minder, hanen, dus!
Onze dames wisselen wat blikken uit: denk je dat we dit , zo in het begin wel kunnen eten?? Enorme pan met sukumawikki, een bladgroente die iets wegheeft van heel fijn gesneden boerenkool..of de opgerolde chapaties, een soort pannenkoekje waar je een stukje afscheurd en dat dan als een schepje door de vleessaus haalt..ook natuurlijk de ugali, het nationale voedsel, het maismeel.Grote bonk roomkleurige stevige brij, waar een stuk van word afgesneden, zodat je alles bij elkaar een mooi palet op je bord hebt liggen..Voor gewone mensen, blijft het meestal beperkt tot de ugali s morgens en s avonds misschien met een beetje groente..
Ook werden we zo welkom geheten door Mrs Mary Ouma, de directrice van de Lutheran school of mentally challenged, Haar kinderen hadden nog vakantie maar toch kon ze niet helemaal achteroverleunen..haar woning, op het terrein was gevuld met de trieste achterblijvers..wezen van begin dertig, allemaal zwaar geestelijk achter, en niemand die voor hen zou zorgen..de hele dag zat dit clubje een beetje voor zich uit te staren, zich niet bewust van het feit dat Mary ten koste van zichzelf en haar eigen gezin, het op zich heeft genomen om definitief voor hen te zorgen..Mary had het verzoek in onze beginweek in Kisumu dat de groep een middag met ze zou spelen..de buurjongens, snelle gastjes met een voetbal, werden opgetrommeld, en Bianca had grote balonnen mee..toen het ijs wat gebroken was, liepen deze grote oude jongens hand in hand met onze meiden, op een sukkeldrafje te stralen: voetballen!! Patty,20, groot en verlegen, bleef in volle adoratie zitten met de zwarte barbie die ze net gekregen had..voor haar kon de dag niet meer stuk!!
Mary pakt het allemaal voorlijk aan:..om rond te kunnen komen heeft ze een prachtige moestuin en zijn er wat gezonde kinderen die haar hiermee helpen..een prima kippenhok en zo weet ze al die extra monden te voeden..volgende keer zullen we haar wat helpen met kleding voor al haar zorgenkinderen.En ook bij Mary in huis eten:een grote emmer popcorn had ze gemaakt en een kapitaal uitgegeven aan frisdrank..en wie denk dat het bij een protestant in huis anders is, vergist zich!:alle wanden van het huis vol met godsdienstige posters en het toppunt van “deftig”: gehaakte kleedjes!!
Gastvrijheid ondervinden we in veel verschillende vormen: onze twee rotsen in de Keniase branding, Consolata voor Rangala, en Millicent voor Kisumu, hebben geen gelegenheid ons thuis te ontvangen..toch sralen ze heel veel warmte en belangstelling naar de groep uit..waar ze kunnen ondersteunen zullen ze dat doen, en geheid dat hun eerste eigen introduktie eruit bestaat door te vertellen ;”I’m from now on, your African Mother!!- en dat menen ze ook echt!! Met name op de stage plekken zijn zij het, die in hun eigen taal , het pad effenen bij de lokale stagebegeleiders, An schudt handen en werpt zich op als intermediair en komt regelmatig even op het werk kijken of iedereen wel prettig met elkaar door een deur komt..Millie en Consolata regelen alle papieren en hebben een prima netwerk binnen de stage plekken..voelt een student zich niet zo prettig of is de uitdaging misschien wat zoek?:Onze “moeders”weten dan precies waar er een alternatief is..Goed geregeld, Kellebeek!!
Een andere ,wonderlijke, vorm van gastvrijheid was ons bezoek aan de fameuze doctor Luci, een grote man op het department van Immigratie.Onze dames komen binnen als toerist maar hebben uiteindelijk toch een tijdelijke registratie als stagiere..dat is allemaal heel prima en officiel geregeld..Dr.Luci, een boomlange man, wil altijd wel even weten wat voor “vlees”(?!) hij in de kuip heeft..Het is een stevig kantoorgebouw met veel verdiepingen..met zn allen en Consolata en Millie liepen we naar binnen, de papieren, die hier nog moesten worden overhandigd in de aanslag..een standaardgrote entréehal..voor de plek waar de liften zouden moeten zijn, versperringen van waaibomenhout..geen liften aanwezig!! Op de grote verlichtingsarmaturen een creatief bouwsel van spinnenwebben en omdat er in dit gebouw ook een afdeling is van Agriculture, een vrolijke ongeordende berg van zakken zaaigoed..gelukkig dat er daarvan ook nog wat hele waren!!
Het is nog vroeg in de morgen..een workout moet kunnen!!: welgemoed stappen we met zn allen de trappen op, we passeren hele verdiepingen waarin je een kogel kunt afschieten: leeg!! En dan staan we opeens op de immigratieverdieping..kantoren en veel banken met wachtende mensen..dat kunnen ze hier goed..de sfeer is geladen, mensen fluisteren en kijken oplettend of ze dat knikje van de secretaresse zien: aan de beurt!!?
De balie van Dr Luci is helemaal sjiek..rode vloerbedekking met transparant plastic eroverheen, foto van de president, wel drie secretaresses met een perfect verzorgd uiterlijk..ook de wachtenden hebben duidelijk hun best gedaan om hier verzorgd naartoe te komen ..zelfs Consolata en Millie, die anders heel uitbundig zijn, trekken nu hun meest serieuze gezicht en informeren voorzichtig of er misschien sprake kan zijn van audientie..hier is een groep uit Nederland!! Onze meiden blijven, echt Hollands ,onberoerd door alle heiligheid, maar als we dan uiteindelijk mogen voorkruipen en de deur openzwaait, zie je bij iedereen opeens toch een soort Sinterklaas gevoel..Oeps, dat is em dan! Zijn bureau is en vliegdekschip..en de man is dus enorm..tegenover dat bureau staan stoelen, we mogen zitten..Consolata maakt een kniksje en vertelt eerbiedig wat we komen doen: ons even voorstellen..Luci duwt zijn slechtpassende bril recht en stelt voor dat de dames even vertellen wat ze precies komen doen..stuk voor stuk staan ze op en hoort Luci hun leeftijd, opleiding en stage plek..An nog even haar taak vertellen en zo staan we na wat wachten, weer opgelucht buiten in de zon!!
En zo beginnen we met zn allen op veel verschillende manieren ons eigen plekje te vinden in Kenia!
Overal waar we komen, worden heel hartelijk welkom geheten..en het gaat er daarbij in het begin heel formeel toe:de gastheer of gastvrouw begroet ons met prachtige volzinnen waarbij vaak even ook God bedankt wordt voor onze aanwezigheid (natuurlijk helemaal bij de fransciscaner zuster Mary-Esther van het Babyhome !!) en volgens goed afrikaans gebruik zijn de banden pas echt, als je samen een maaltijd gebruikt..en kan dat niet uit, dan een drankje met iets lekkers..zo zaten we dus, kersvers na een hobbelige busrit, in de eetzaal van de zuster,hemeltje lief!!(letterlijk) wat genant!!: zouden ze voor ons echt al hun kippen om zeep hebben geholpen?? An, die hier eerder is geweest, lachte in haar vuisje:dat waren dan weer een paar wekkers minder, hanen, dus!
Onze dames wisselen wat blikken uit: denk je dat we dit , zo in het begin wel kunnen eten?? Enorme pan met sukumawikki, een bladgroente die iets wegheeft van heel fijn gesneden boerenkool..of de opgerolde chapaties, een soort pannenkoekje waar je een stukje afscheurd en dat dan als een schepje door de vleessaus haalt..ook natuurlijk de ugali, het nationale voedsel, het maismeel.Grote bonk roomkleurige stevige brij, waar een stuk van word afgesneden, zodat je alles bij elkaar een mooi palet op je bord hebt liggen..Voor gewone mensen, blijft het meestal beperkt tot de ugali s morgens en s avonds misschien met een beetje groente..
Ook werden we zo welkom geheten door Mrs Mary Ouma, de directrice van de Lutheran school of mentally challenged, Haar kinderen hadden nog vakantie maar toch kon ze niet helemaal achteroverleunen..haar woning, op het terrein was gevuld met de trieste achterblijvers..wezen van begin dertig, allemaal zwaar geestelijk achter, en niemand die voor hen zou zorgen..de hele dag zat dit clubje een beetje voor zich uit te staren, zich niet bewust van het feit dat Mary ten koste van zichzelf en haar eigen gezin, het op zich heeft genomen om definitief voor hen te zorgen..Mary had het verzoek in onze beginweek in Kisumu dat de groep een middag met ze zou spelen..de buurjongens, snelle gastjes met een voetbal, werden opgetrommeld, en Bianca had grote balonnen mee..toen het ijs wat gebroken was, liepen deze grote oude jongens hand in hand met onze meiden, op een sukkeldrafje te stralen: voetballen!! Patty,20, groot en verlegen, bleef in volle adoratie zitten met de zwarte barbie die ze net gekregen had..voor haar kon de dag niet meer stuk!!
Mary pakt het allemaal voorlijk aan:..om rond te kunnen komen heeft ze een prachtige moestuin en zijn er wat gezonde kinderen die haar hiermee helpen..een prima kippenhok en zo weet ze al die extra monden te voeden..volgende keer zullen we haar wat helpen met kleding voor al haar zorgenkinderen.En ook bij Mary in huis eten:een grote emmer popcorn had ze gemaakt en een kapitaal uitgegeven aan frisdrank..en wie denk dat het bij een protestant in huis anders is, vergist zich!:alle wanden van het huis vol met godsdienstige posters en het toppunt van “deftig”: gehaakte kleedjes!!
Gastvrijheid ondervinden we in veel verschillende vormen: onze twee rotsen in de Keniase branding, Consolata voor Rangala, en Millicent voor Kisumu, hebben geen gelegenheid ons thuis te ontvangen..toch sralen ze heel veel warmte en belangstelling naar de groep uit..waar ze kunnen ondersteunen zullen ze dat doen, en geheid dat hun eerste eigen introduktie eruit bestaat door te vertellen ;”I’m from now on, your African Mother!!- en dat menen ze ook echt!! Met name op de stage plekken zijn zij het, die in hun eigen taal , het pad effenen bij de lokale stagebegeleiders, An schudt handen en werpt zich op als intermediair en komt regelmatig even op het werk kijken of iedereen wel prettig met elkaar door een deur komt..Millie en Consolata regelen alle papieren en hebben een prima netwerk binnen de stage plekken..voelt een student zich niet zo prettig of is de uitdaging misschien wat zoek?:Onze “moeders”weten dan precies waar er een alternatief is..Goed geregeld, Kellebeek!!
Een andere ,wonderlijke, vorm van gastvrijheid was ons bezoek aan de fameuze doctor Luci, een grote man op het department van Immigratie.Onze dames komen binnen als toerist maar hebben uiteindelijk toch een tijdelijke registratie als stagiere..dat is allemaal heel prima en officiel geregeld..Dr.Luci, een boomlange man, wil altijd wel even weten wat voor “vlees”(?!) hij in de kuip heeft..Het is een stevig kantoorgebouw met veel verdiepingen..met zn allen en Consolata en Millie liepen we naar binnen, de papieren, die hier nog moesten worden overhandigd in de aanslag..een standaardgrote entréehal..voor de plek waar de liften zouden moeten zijn, versperringen van waaibomenhout..geen liften aanwezig!! Op de grote verlichtingsarmaturen een creatief bouwsel van spinnenwebben en omdat er in dit gebouw ook een afdeling is van Agriculture, een vrolijke ongeordende berg van zakken zaaigoed..gelukkig dat er daarvan ook nog wat hele waren!!
Het is nog vroeg in de morgen..een workout moet kunnen!!: welgemoed stappen we met zn allen de trappen op, we passeren hele verdiepingen waarin je een kogel kunt afschieten: leeg!! En dan staan we opeens op de immigratieverdieping..kantoren en veel banken met wachtende mensen..dat kunnen ze hier goed..de sfeer is geladen, mensen fluisteren en kijken oplettend of ze dat knikje van de secretaresse zien: aan de beurt!!?
De balie van Dr Luci is helemaal sjiek..rode vloerbedekking met transparant plastic eroverheen, foto van de president, wel drie secretaresses met een perfect verzorgd uiterlijk..ook de wachtenden hebben duidelijk hun best gedaan om hier verzorgd naartoe te komen ..zelfs Consolata en Millie, die anders heel uitbundig zijn, trekken nu hun meest serieuze gezicht en informeren voorzichtig of er misschien sprake kan zijn van audientie..hier is een groep uit Nederland!! Onze meiden blijven, echt Hollands ,onberoerd door alle heiligheid, maar als we dan uiteindelijk mogen voorkruipen en de deur openzwaait, zie je bij iedereen opeens toch een soort Sinterklaas gevoel..Oeps, dat is em dan! Zijn bureau is en vliegdekschip..en de man is dus enorm..tegenover dat bureau staan stoelen, we mogen zitten..Consolata maakt een kniksje en vertelt eerbiedig wat we komen doen: ons even voorstellen..Luci duwt zijn slechtpassende bril recht en stelt voor dat de dames even vertellen wat ze precies komen doen..stuk voor stuk staan ze op en hoort Luci hun leeftijd, opleiding en stage plek..An nog even haar taak vertellen en zo staan we na wat wachten, weer opgelucht buiten in de zon!!
En zo beginnen we met zn allen op veel verschillende manieren ons eigen plekje te vinden in Kenia!
-
12 Mei 2012 - 16:09
Anita:
Wat herkenbaar allemaal en...wat heb je er weer een heerlijk verhaal van gemaakt! Ik blijf jullie volgen. Nog een hele leuke tijd samen. Lieve groeten aan Milli en Consolata. Gr. Anita (coach Gr.3) -
12 Mei 2012 - 18:03
Rick:
Hallo daar in het mooie Kenya,
Ik ga group nine nu natuurlijk ook weer volgen, want ook nu gaat Tom en Ans het straks weer mee overnemen, maar wat lijkt me het een gezellige groep. Ik wens jullie onwijs veel plezier en doe de groetjes van deze Keniafanaat. Als de meiden wat willen lezen kunnen ze me toevoegen op waarbenjij.nu en dan RickTrommelen, ook lid van deze site ;) genietse! -
13 Mei 2012 - 17:37
Jaap:
Hoi Anneke.
Erg leuk om weer je verhalen te lezen. Maak er een mooie tijd van samen met de dames.
Met een hartelijke groet uit Enschede en liefs!
Jaap -
13 Mei 2012 - 21:00
Harold:
Mooie foto van An met George en Mukeira!! Tot binnenkort! -
14 Mei 2012 - 19:22
Marijke:
Ha Anneke, wat kan jij toch leuk schrijven! Goed om te lezen. Heel wat anders dan de Zeeuws-Vlaamse wereld waarin wij nu verkeren. Vandaag langs het strand en door de duinen gefietst. Harde wind, witte stranden, zicht op zee, veel schepen, de Westerschelde en Vlissingen aan de overkant. Liefs, Alfred en Marijke -
14 Mei 2012 - 20:39
CoMu:
Mooie foto van jou, Anm en Danique met de kindertjes.
Leuk verhaal. Volgens mij heb je het wel naar je zin daar!!!
We horen van mekaar. Groet... -
17 Mei 2012 - 11:24
Sarah:
Mooi verhaal! :) Leef met jullie mee! Geniet ervan en veel liefs voor iedereen daar! Heel veel plezier en succes met de eerste stage weken!
Groetjes! -
17 Mei 2012 - 11:24
Sarah:
Mooi verhaal! :) Leef met jullie mee! Geniet ervan en veel liefs voor iedereen daar! Heel veel plezier en succes met de eerste stage weken!
Groetjes! -
23 Mei 2012 - 12:44
Jasmijn:
An, ik heb je boek helemaal uit.. en ook zij was smoor op Kenia en kon het alsmaar niet vergeten! Kenia, wat een topland!
Ook ik heb daar last van.. dat ik het niet vergeten kan, man, wat ben ik jaloers op je dat je daar weer zit!
Geniet ervan en tot het volgende verslag! Doe de groeten aan alle lieve Keniaantjes! -
23 Mei 2012 - 15:40
Ans En Tom:
Al weer halverwege je verblijf in Kenia. Uit de verslagen van de studentes begrijpen we dat ze het prima naar hun zin hebben. We lezen weinig over zieken, gelukkig!! En dat is een goed teken!
Leuk te lezen dat je een andere stageplek hebt gevonden in de slums van Kisumu. En dat men zo enthousiast is. Iets heel anders dan NLT.
Heel veel succes nog de komende weken. Doe de groetjes aan Millicent, Consolata en Sammy.
Lieve groetjes,
Ans en Tom
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
